نه زن بودن اصالت دارد، نه مرد بودن

انسانی که از داشتن دست و پا و چشم وگوش و زبون محروم باشه، کمبودی از لحاظ انسانیت نداره؛ پس انسانیت به روح انسانیه نه به جسم انسانی؛

از بین روح و جسم انسان، روحه که اصالت داره؛

زن بودن و مرد بودن مربوط به جسم و ویژگی های جسمی انسانه؛

اگه زن و مرد از لحاظ روحی و روانی هم با یکدیگه اختلافاتی دارن، باز منشاء این اختلاف ها به تفاوت های جسمی و تاثیر اون بر روح و روان بر می گرده ؛

روح انسانی، نه زنه، نه مرد؛ روح انسانی، فقط و فقط انسانه؛

پس نه ماهیت زنانگی اصالت داره، نه ماهیت مردانگی ؛ اونچه اصالت داره وجود انسانیه؛