وقتی اصالت با روح انسانی باشه.
وقتی روح انسانی نه زن باشه ، نه مرد؛
دیگه زن بودن و مرد بودن مایه برتری نمی شه؛
زن و مرد هر دو انسانن و هیچ کدومشون هم از اون یکی انسان تر نیست؛
وقتی زن و مرد به یه اندازه از انسانیت بهره برده باشن؛
اونوقت طبیعیه که هر دو تا جنس از حقوق مساوی برخوردار باشن؛
موافقی که؟
انسانی که از داشتن دست و پا و چشم وگوش و زبون محروم باشه، کمبودی از لحاظ انسانیت نداره؛ پس انسانیت به روح انسانیه نه به جسم انسانی؛
از بین روح و جسم انسان، روحه که اصالت داره؛
زن بودن و مرد بودن مربوط به جسم و ویژگی های جسمی انسانه؛
اگه زن و مرد از لحاظ روحی و روانی هم با یکدیگه اختلافاتی دارن، باز منشاء این اختلاف ها به تفاوت های جسمی و تاثیر اون بر روح و روان بر می گرده ؛
روح انسانی، نه زنه، نه مرد؛ روح انسانی، فقط و فقط انسانه؛
پس نه ماهیت زنانگی اصالت داره، نه ماهیت مردانگی ؛ اونچه اصالت داره وجود انسانیه؛
فکر نکنی مردی و مردونگی به ریش درویشی و سیبیل استالینیه.
مردی به بازوی کلفت و خال کوبی درشت و صدای خش دار و اینجور چیزا هم نیست. خیلی ها بودن که مچ همه رو خوابوندن، ولی یه خواهش کوچیک مچشون رو خوابونده. تو اسم این خیلی ها رو می ذاری مرد؟
مردی و مردونگی، به حاجی بازاری بودن هم نیست. بودن کسایی که مسجد و مدرسه ساختن، ولی خودشون رو نتونستن بسازن.
اینا رو گفتم که بگم مرد واقعی کم پیدا می شه.
مرد واقعی کم پیدا می شه.
برای همین هم بود که دیوجانوس وسط روز روشن چراغ دست گرفته بود و میون شهر دنبال مرد می گشت.
دو هزار سال بعد از دیوجانوس هم مرد کم پیدا می شد. واسه همینم مولانا، خسته از دیو و دد هایی که فقط ظاهر مردونه داشتن، گفت:
زین همرهان سست عناصر دلم گرفت / شیر خدا و رستم دستانم آرزوست.
نود سال از خدا عمر گرفت، به بقیه که هیچ، یه بار حتی به همسرش نگفت یه لیوان آب واسم بیار.
تازه امام بود و آیت الله عظمی بود و مرجع تقلید بود و فرمانده کل قوا بود و رییس کشور بود و گفته بود آمریکا هم هیچ غلطی نمی تونه بکنه.
حالا تو هی برو سر زن و بچه هات داد بکش و اسمش رو بذار مردونگی و جذبه و جنم و اینجور حرف ها.
تویی که واسه 10 هزار تومن جریمه، صد بار به مامور راهنمایی می گی نوکرتم، یه بار هم همین رو به همونی بگو که فقط بلدی صداش بزنی ضعیفه و مادر بچه ها.
تا یادم نرفته این یه جمله رو هم از داش مرتضای اخراجی ها داشته باش:
«مردونگی به سبیل کلفت و دستمال یزدی و اینجور چیزا نیست »
می دونم تا حالا بیست بار شنیده بودی ولی جای گفتن داشت!
گفتن: بیا فلانی رو ببین! ما روی زمین صاف پامون پیچ می خوره، اون روی آب راه میره، کف کفشش هم خیس نمی شه!
گفت: خب که چی ؟ مگس و آب دزدک هم روی آب راه میرن.
گفتن: مگه فقط به روی آب راه رفتنه؟ کجاش رو دیدی ؟! چشم به هم بزنی از شرق دنیا می ره غرب. الآن چین و ماچیه، پلک بزنی رفته فرنگ.
گفت: تازه شده مث شیطون. فکر کردید شیطون از این کارا بلد نیست؟
دیگه کفر مرید ها و شاگرد ها از دست حرفای استاد و مراد در اومده بود. گفتن:
خب اگه به این کارا نیست، پس مردونگی به چیه ؟
گفت: « مرد آن بود که درمیان خلق به نشیند و برخیزد و به خسپد و بخرد و بفروشد و دربازار در میان خلق ستد و داد کند و زن خواهد و با خلق درآمیزد و یک لحظه ازخدای غافل نباشد.»
اینا رو شیخ ابوسعید ابوالخیر گفت.
نه اینکه کم باشن، اتفاقا زیاد هم بودن ولی بی نام و نشون ….
به همین خاطر هم از خیلی هاشون اسمی نمونده، ولی رسمشون چرا.
رسمشون مونده و هنوزم که هنوزه جوونمرد پیدا می شه ….
کافیه بگردی تا پیداشون کنی.
از اون نام و نشون دارهاشون، یکی پوریای ولیه …
قصه شو دیگه خودت می دونی لازم به عرض نیست.
جلوتر که بیای می رسی به غلامرضا تختی.
همونیکی که از مردم بود و واسه مردم و هیچ وقت یادش نرفت بچه کجاست.
یادمه جلوتر که می اومدم یکی دیگه هم بود. بذار فکر کنم.
اسمش چی بود ؟ آها!
مصطفی، مصطفای چمران.
همونی که علی رضا قزوه براش اینطوری خوند:
تویی که دم از قیامت می زنی / اگه مردی قید دنیا رو بزن.
اسم مصطفای چمران که میاد / زنگ زور خونه مولا رو بزن.
اسم چمران که می آد پهلوونا / میشکنن، نفساشونو خاک می کنن
زیر لب می گن به روحش صلوات / خال رو بازوشونو پاک می کنن
به اعتقاد خیلی ها، دوره و زمونه اش تموم شده.
خیلی ها فکر می کنن فقط مال توی فیلم ها و مال توی قصه هاست.
خیلی ها عقیده دارن توی این دوره و زمونه، کمرنگ شده.
مردونگی رو می گم. صد البته که مردونگی هیچ ربطی به مرد بودن و زن بودن نداره.
ما وقتی می گیم مردونگی، منظورمون همون انسانیت داشتن و اینجور چیزاست.
حرف مردونگی باشه و حرفی از شاه مردان نباشه ؟
نهج البلاغه اش رو که بگردی می بینی فرموده:
مردونگیه اسمیه واسه همه خوبی ها و بزرگواریا
مردونگی یعنی اینکه مخفیانه کاری نکنی که آشکارا از انجام اون شرم داشته باشی
مردونگی یعنی اینکه به همه نیکی و احسان کنی، اونم بی منت!
مردونگی ریشه ش، حیاست، میوه اش عفت.
مردونگی یعنی اینکه حقی رو که به گردن بقیه داری و فراموش کنی و حقی رو که بقیه به گردنت دارن پیش چشم بیاری
