اگه مردی، قید دنیا رو بزن

نه اینکه کم باشن، اتفاقا زیاد هم بودن ولی بی نام و نشون ….

به همین خاطر هم از خیلی هاشون اسمی  نمونده،  ولی رسمشون چرا.

رسمشون مونده و هنوزم که هنوزه جوونمرد پیدا می شه ….

کافیه بگردی تا پیداشون کنی.

از اون نام و نشون دارهاشون، یکی پوریای ولیه …

قصه شو دیگه خودت می دونی لازم به عرض نیست.

جلوتر که بیای می رسی به غلامرضا تختی.

همونیکی که از مردم بود و واسه مردم و  هیچ وقت یادش نرفت بچه کجاست.

یادمه جلوتر که می اومدم یکی دیگه هم بود.  بذار فکر کنم.

اسمش چی بود ؟ آها!

مصطفی، مصطفای چمران.

همونی که  علی رضا قزوه براش اینطوری خوند:

تویی که دم از قیامت می زنی / اگه مردی قید دنیا رو بزن.

اسم مصطفای چمران که میاد / زنگ زور خونه مولا رو بزن.

اسم چمران که می آد پهلوونا / میشکنن، نفساشونو خاک می کنن

زیر لب می گن به روحش صلوات / خال رو بازوشونو پاک می کنن