ما، قیامت و پاکت های پلاستیکی تجیه ناپذیر

خدا، چند جای قرآن فرموده که به هیچ کس بیشتر از وسع و توان و طاقت همون کس تکلیف نمی کنه.

 این قانون و سنت کلی خدا، راجع به وظیفه ی ما  در برابر طبیعت و محیط زیست هم صدق می کنه. یعنی فردای قیامت، خدا از ما درباره ی انقراض فلان گونه ی جانوری در صحرای آفریقا نمی پرسه. چون ما به احتمال زیاد کار خاصی برای جلوگیری از  انقراض اون گونه جانوری از دست مون برنمیاد.

ولی راجع به این پاکت های پلاستیکی تجزیه ناپذیر حتماً باید جواب پس بدیم. چون می تونستیم به جای این پاکت های سراسر ضرر، از زنبیل استفاده کنیم.

من و شما، فردای قیامت، بابت همه ی درختایی که به خاطر ما تبدیل به کاغذ شدن جواب پس بدیم. اگه اون چیزی که ما روی کاغذ نوشتیم،‌ ارزش قطع شدن یه درختُ داشته باشه که خوش به حالمون. ولی اگه اینجوری نباشه، اون دنیا جواب خدا و اون درختُ چی باید بدیم؟!