بیعت، یه معنیش می شه دست دادن.
کسی که می خواد با یکی بیعت کنه، دست خودش رو توی دست کسی که قراره باهاش بیعت کنه قرار می ده و قول وفاداری می ده.
روز
غدیر، پیامبر از همه اون صد هزار حاجی
حاضر در کنار برکه ی خم، خواست که با حضرت
علی دست بیعت بدن.
کلمات کلیدی
بایگانی
- تیر ۱۳۹۵ (۱)
- خرداد ۱۳۹۵ (۲)
- بهمن ۱۳۹۴ (۲)
- آذر ۱۳۹۴ (۱۱)
- آبان ۱۳۹۴ (۳)
- مهر ۱۳۹۴ (۲۱)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱۳۸)
- مرداد ۱۳۹۴ (۵۲۳)
- تیر ۱۳۹۴ (۱۶۱)
آخرین مطالب
- ۹۵/۰۴/۱۶اخلاق شهروندی
- ۹۵/۰۳/۲۴از سید علی شفیعی
- ۹۵/۰۳/۱۸ماه مهمانی
- ۹۴/۱۱/۲۲تا انتها حضور
- ۹۴/۱۱/۰۳امروز در تقویم تاریخ
- ۹۴/۰۹/۲۸آجرک الله بقیه الله
- ۹۴/۰۹/۲۸من غروب کننده ها را دوست ندارم
- ۹۴/۰۹/۲۱دوباره دست به سینه، درست رو به حرم
- ۹۴/۰۹/۱۸حسن غریب عالمینه، آه!
پربیننده ترین مطالب
- ۹۴/۰۶/۰۲دست طلب چو پیش کسان می کنی دراز
- ۹۴/۰۶/۲۴فرق مادر با خانم والده
- ۹۴/۰۷/۱۷کار هر خر نیست خرمن کوفتن!
- ۹۴/۰۴/۲۸پس به هر دستی نباید داد دست
- ۹۴/۰۶/۰۱تک خوری به شیوه شیخ حسن اللهیاری
- ۹۴/۰۵/۳۱مَلَکاتِ اخلاقی یعنی چه؟
- ۹۴/۰۵/۱۵پدیده ای به اسم خرید ضایعات
- ۹۴/۰۵/۰۱گر فرو تر نشست خاقانی
پیوندهای روزانه
پیوندها
نقل شده زمانی که امام رضا علیه السلام مجبور به پذیرفتن ولایت عهدی شدند ، چون روز عید فرا رسید مامون برای خواندن نماز ازامام علیه السلام دعوت به عمل آورد.
در آن روز ایشان با ساده ترین پوشش وبا لباسی که مخصوص نماز عید بود در نماز حاضر شدند ، این لباس عبارت بود از دو پارچه حوله مانند، روی لباس وعمامه سفیدی ازکتان که به سربسته بودند . امام عصایی به دست داشتند و درحالی به سمت مصلی می رفتند که کفش برپا نداشتند. چون همراهان ایشان این وضعیت را دیدند آنان نیز، هم چون امام، با پای پیاده و برهنه، به راه افتادند.
خدایی داریم که هر وقت به روی ما بخنده، روز و شب مون عیده.
خدایی که بلده چه جوری مهمون نوازی کنه، خدایی که خوب می دونه چه جوری برای مهمونی سی روزه ش، اختتامیه بگیره.
امروز یکی پیامک فرستاده بود که:
سفره های سحری، خدا حافظ!
شربت های تگری، خدا حافظ!
زولبیا، بامیه، خدا حافظ!
چایی دیشلمه، خدا حافظ!
ظرف حلوا، خدا به همراهت
دوغ نعنا، خدا نگهدارت!
{داستانک قدیمی}
دیشب افطار رو خورده و نخورده، چشماش داشتن سنگین می شدن. نمازش رو که خوند، چائی دومش رو هم سر کشید. بعدش بین خواب و بیداری، دراز کشید پای رادیو تا ببینه خبرُ اعلام می کنن یا نه؟
خبر رو نشنیده، چرتش تبدیل به یه خواب سنگین شد.
سحر، با صدای زنگ ساعت که از خواب پرید، چشماش هنوز التماس خواب داشتن.
اول از همه پارچ شربت آبلیمو رو از یخچال بیرون گذاشت. پیچ رادیو رو که چرخوند، به جای دعای سحر، صدای تازه ای شنید.
الله اکبر. الحمد لللّه. و له الشّکر
«عید» با «عُودت» هم خانواده ست.
اصلاً یکی از معانی عید، همین برگشتنه و بازگشته.
عید، فرصتیه برای اینکه یه کم به خودمون برگردیم.
عید، فقط فرصتی برای مهمونی رفتن خونه ی پدر و مادر و عمه و خاله و دوست و همکار نیست.
عید، فرصتیه برای اینکه مهمون خودمون بشیم. فرصتی برای اینکه با خودمون از خودمون بگیم.
بازم به عید دیگه. بازم عیدی دادن و عیدی گرفتن. خوش به حال مون.
بازم شیرینی، بازم کیک یزدی، بازم شکلات و تافی، بازم شربت زعفرون و بهار نارنج و بیدمشک و آبلیمو و آلبالو. بازم آب هندونه ی خنک، وسط این روزای داغ، به به!
بازم مهمونی دادن و مهونی گرفتن. بازم سفره ی ناهار، بازم روبوسی.
بازم مسافرت؛ شرق نشد، غرب؛ جاده ی چالوس نشد جاده ی هراز؛ شمال نشد، جنوب؛
امروز، بعد از سی روز، دوباره توی خونه هامون بوی خوش قرمه و قیمه پیچیده.
امروز، بعد از سی روز روزه داری، می تونیم یه بار دیگه سر سفره ناهار، دور هم بشینیم و به روی هم لبخند بزنیم.
امروز، صبح زود، سجاده هامونُ زیر بغل گرفتیم و راه افتادیم سمت نماز عید. بین راه، زیر لب الله اکبر می گفتیم و از خدا تشکر می کردیم. به خاطر مهمون نوازیش، به خاطر بنده نوازیش، به خاطر این عید قشنگ.
امروز، با هر دستی که نشونه ی قنوت، مقابل صورت گرفتیم، کلی عیدی گرفتیم. اونم از کی! از خدا!
امروز روز عیدی گرفتن و عیدی دادنه. روز تبریک گفتن و تبریک شنیدن. روز خندیدن و خندوندن. روز مهمونی گرفتن و مهمونی رفتن.
سلام به اونایی که امروز، مسافرن. روزتون خوش و سفرتون بی خطر.
سلام به اونایی که امروز، مهمون دارن. خسته نباشید و مهمونی تون آبرومند!
سلام به اونایی که امروز، جایی مهمونی دعوتن. دیر نکنید یه وقتایی .
سلام به اونایی که امروز شادن. شادی تون واقعی و همیشگی و با دوام.
سلام به اونایی که هیچی نشده دلشون برای ماه رمضون تنگ شده. ایشالا توشه ای که از ماه رمضون امسال برداشتید، تا همیشه باهاتون بمونه.
سپاس از خدایی که یه ماه تموم، ازمون پذیرایی کرد، تحویل مون گرفت، دست نوازش به سرمون کشید.
سپاس از خدایی که یه سفره برامون پهن کرده بود پر از برکت، پر از رحمت، پر از نور. من نور خورم که قوت جان است.
سپاس از خدایی که یه ماه تموم، سحر به سحر، افطار به افطار، ظهر به ظهر و نیمه شب به نیمه شب، به روی ما خندید.
هر کسی که خدا به روش بخنده، صورتش زیبا می شه. خوش به حال اونایی که چهره هاشون زیبا شده.
خوش به حال اونایی که از پیشونی هاشون داره نور می پاشه.
خوش به حال اونایی که با اومدن عید فطر خوشحالن، می تونن سرشونُ بالا بگیرن، می تونن کارنامه ی قبولی شونُ به رخ فرشته ها بکشن.
خوش به حال اونایی که می تونن از ته دل، بخندن و بگن:
«وَ لِ للهِ الحمد، عَلا ما هَدانا؛
و لَهُ الشُّکر ، عَلا ما اَولانا »
مولانا توی یکی از دفترهای مثنوی این طور سروده که:
گفت پیغمبر که چون کوبی دری
عاقبت از آن برون آید سری!
گفته، گفته ی پیامبره. مگه می شه کسی سی روز، در کمال اضطرار، در خونه ی خدا رو از دل یه چاه تاریک بزنه و دری از جنس گشایش و فرج، روش باز نشه.
مگه
می شه کسی از خدا نجات بخواد و خدا، نجاتش نده؟!
پس از پایان ماه مبارک رمضان، پرداخت زکات فطره بر همه ی مسلمان عاقل و بالغ که توانایی دارند واجب می شود. در پرداخت زکات فطره، فرقی میان روزه‌داران و کسانی که به هر دلیل روزه نگرفته اند، وجود ندارد.
زکات فطره برای کسانی که قوت غالب شان نان است برای هر نفر ۳ کیلو گندم و برای کسانی که قوت غالب شان برنج است ۳ کیلو برنج یا قیمت این دو بر اساس عرف مردم هر شهر محاسبه می شود.
بعد از نماز مغرب و عشای شب عید فطر و بعد از نماز صبح و ظهر و عصر روز عید و نیز بعد از نماز عید فطر مستحب است این ذکر ها را تکرار کنیم:
«الله اکبر، الله اکبر، لا اله الا الله، و الله اکبر، الله اکبر، و لله الحمد، الله اکبر، علی ما هدانا".
در عید فطر مستحب است مومنین بعد از بلند شدن آفتاب افطار کنند و بعد از پرداخت زکات واجب فطره، رهسپار اقامه ی نماز عید فطر شوند.
در روز عید فطر، به مانند عید قربان، روزه داری حرام است.
نماز عید فطر دو رکعت است که در رکعت اول 5 رکوع و در رکعت دوم، چهار رکوع دارد.
در قنوت نماز عید قربان هر دعا و ذکری خوانده شود کافی است ولی بهتر است دعای مشهوری را که برای قنوت این نماز به دستمان رسیده بخوانیم.
در نماز عید فطر، اگر انسان، قرائت یا تکبیر ها، یا قنوت ها را فراموش کند و بجا نیاورد، نمازش صحیح است .
درسته که عید فطر فقط یه روزه و ما به خاطرش فقط دو روز تعطیلیم.
ولی می شه این خوبی و خوشی عید فطرُ تمدیدش کرد.
الآن مهلت شرکت توی قرعه کشی محصولات فلان جا رو هم ده بار تمدید می کنن. پس عید فطرُ هم می شه تمدید کرد. اصلاً می شه از همین الآن تا شب عید فطر سال بعد، توی همین فضای خوب عید فطری نفس کشید و زندگی کرد. می شه کاری به کارای روزای تقویم نداشت و طعم خوش عید فطرُ نگه داشت.
الآن سبزی قورمه ای و خورشتی و آشی امسالُ می ذارن توی فریزر، سال بعد باهاش قرمه سبزی و خورشت آلو اسفناج و آش پشت پا درست می کنن. چطور نمی شه این حال خوب و معنوی عید فطرُ یه جای مناسبت توی قلبمون بذاریم؟ یه جایی که از باد و بارون و گرما و سرمای دنیا آسیب نبینه و تا سال بعد، سالم باقی بمونه.
یه ذره به این پیشنهادی که دادم فکر کنید!