صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

سپاس از خدایی که یه ماه تموم، ازمون پذیرایی کرد، تحویل مون گرفت، دست نوازش به  سرمون کشید.

 

سپاس از خدایی که یه سفره برامون پهن کرده بود پر از برکت، پر از رحمت، پر از نور. من نور خورم که قوت جان است.

 

سپاس از خدایی که یه ماه تموم، سحر به سحر، افطار به افطار، ظهر به ظهر و نیمه شب به نیمه شب، به روی ما خندید.

 

هر کسی که خدا به روش بخنده، صورتش زیبا می شه. خوش به حال اونایی که  چهره هاشون زیبا شده.

 

خوش به حال اونایی که از پیشونی هاشون داره نور می پاشه.

 

خوش به حال اونایی که  با اومدن عید فطر خوشحالن، می تونن سرشونُ بالا بگیرن، می تونن کارنامه ی قبولی شونُ به رخ فرشته ها بکشن.

 

خوش به حال اونایی که  می تونن از ته دل، بخندن و بگن: 

«وَ لِ للهِ الحمد، عَلا ما هَدانا؛

و لَهُ الشُّکر ، عَلا ما اَولانا »