اگه مردی، قید دنیا رو بزن

نه اینکه کم باشن، اتفاقا زیاد هم بودن ولی بی نام و نشون ….

به همین خاطر هم از خیلی هاشون اسمی  نمونده،  ولی رسمشون چرا.

رسمشون مونده و هنوزم که هنوزه جوونمرد پیدا می شه ….

کافیه بگردی تا پیداشون کنی.

از اون نام و نشون دارهاشون، یکی پوریای ولیه …

قصه شو دیگه خودت می دونی لازم به عرض نیست.

جلوتر که بیای می رسی به غلامرضا تختی.

همونیکی که از مردم بود و واسه مردم و  هیچ وقت یادش نرفت بچه کجاست.

یادمه جلوتر که می اومدم یکی دیگه هم بود.  بذار فکر کنم.

اسمش چی بود ؟ آها!

مصطفی، مصطفای چمران.

همونی که  علی رضا قزوه براش اینطوری خوند:

تویی که دم از قیامت می زنی / اگه مردی قید دنیا رو بزن.

اسم مصطفای چمران که میاد / زنگ زور خونه مولا رو بزن.

اسم چمران که می آد پهلوونا / میشکنن، نفساشونو خاک می کنن

زیر لب می گن به روحش صلوات / خال رو بازوشونو پاک می کنن

مردونگی چه رنگیه؟

به اعتقاد خیلی ها، دوره و زمونه اش تموم شده.

خیلی ها فکر می کنن فقط مال توی فیلم ها و مال توی قصه هاست.

خیلی ها عقیده دارن توی این دوره و زمونه، کمرنگ شده.

مردونگی رو می گم. صد البته که  مردونگی هیچ ربطی به مرد بودن و زن بودن نداره.

ما وقتی می گیم مردونگی، منظورمون همون انسانیت داشتن و اینجور چیزاست.

 

حرف مردونگی باشه و حرفی از شاه مردان نباشه ؟

نهج البلاغه اش رو که بگردی می بینی فرموده:

مردونگیه اسمیه واسه همه خوبی ها و بزرگواریا

مردونگی یعنی اینکه مخفیانه کاری نکنی که آشکارا از انجام اون شرم داشته باشی

مردونگی یعنی اینکه به همه نیکی و احسان کنی، اونم بی منت!

مردونگی ریشه ش، حیاست، میوه اش عفت.

مردونگی یعنی اینکه حقی رو که به گردن بقیه داری و فراموش کنی و حقی رو که بقیه به گردنت دارن پیش چشم بیاری