خنده ی مومنانه
شنبه, ۳ مرداد ۱۳۹۴، ۰۱:۵۵ ق.ظ
آدم با ایمان، چون تسلیم خداست، سعی می کنه همه حرکات و سکناتش رو طبق میل خدا تنظیم کنه و جهت بده.
همچین آدمی، احتمالاً هیچ وقت قهقهه نمی زنه و «هرّ و کرّ» راه نمینداره. چون می دونه که خدا از قهقه و خنده ای که با صدای بلند باشه خوشش نمیاد.
همچین خنده هایی، اولین عیب و ضررشون اینه که «غفلت» میارن و آدم رو یه مقدار «سنگدل» می کنن....
اگر هم ضرب المثل ها میگن « در پس هر خنده، آخر گریه ایست» منظورشون همین نوع خنده هاست.
آدم با ایمان، قهقهه نمی زنه، ولی یه تبسم زیبا به نشونه رضایت از خدا و تقدیرش روی لب هاشه که هیچ وقت پاک نمی شه...