دین و دنیا

اعتقاد، رفتار و اخلاق صحیح

دین و دنیا

اعتقاد، رفتار و اخلاق صحیح

دین و دنیا
پیوندهای روزانه

۹ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «خنده» ثبت شده است

قانون اساسی می گه : «مسئولیت اعطای نشان های دولتی با رئیس جمهوره»

ولی من اگه جای رئیس جمهور بودم حتماً یه مدالی، نشانی ،‌لوح تقدیری چیزی به آقای کفاشیان می دادم.

حالا درسته که توی همه رده های ملی تند و تند باختیم و حذف شدیم، ولی خوشرویی و چهره همیشه بشاش ایشون به نظر من قابل تقدیره.

به این فکر نکنید  که از همه جا حذف شدیم، به این فکر کنید که بعد از همه این باخت ها ایشون هم می تونست  جلوی دوربین اخم کنه و با ترش رویی و یه چهره عبوس و گرفته، حالمون رو بیشتر از اینا بگیره...

می گید نه؟

صبر کنید! رئیس فدراسیون بعدی که اومد می فهمید من چی می گم!

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۵ مرداد ۹۴ ، ۰۷:۱۱

 چیه؟ چته؟

خب تو بد آوردی به بقیه چه ربطی داره؟

حالا مثلاً اخم کنی و سه گره ها رو  بدی توی هم، همه چی حل می شه؟

من می گم‌ توی هیچ فرهنگی ضرب المثلی نداریم که بگه: «اخم بر هر درد و هر مشکل «روا» ست.»

عوضش همین فارسی مث شکر خودمون می گه: «خنده بر هر درد بی درمان «دوا» ست»

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۵ مرداد ۹۴ ، ۰۳:۱۰

 

 آدم با ایمان،‌ چون تسلیم خداست، سعی می کنه همه حرکات و سکناتش رو  طبق میل خدا تنظیم کنه و جهت بده.

همچین آدمی،‌  احتمالاً هیچ وقت قهقهه نمی زنه و «هرّ و کرّ»  راه نمینداره. چون می دونه که خدا از قهقه  و  خنده ای که با صدای بلند باشه خوشش نمیاد.

همچین خنده هایی، اولین عیب و ضررشون اینه که «غفلت» میارن و  آدم رو یه مقدار «سنگدل» می کنن....

اگر هم ضرب المثل ها میگن « در پس هر خنده، آخر گریه ایست» منظورشون همین نوع خنده هاست.

آدم با ایمان، قهقهه نمی زنه، ولی یه تبسم  زیبا به نشونه رضایت از خدا و تقدیرش روی لب هاشه که هیچ وقت پاک نمی شه...

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۳ مرداد ۹۴ ، ۰۱:۵۵

آب درمانی، انرژی درمانی،  زالو درمانی،  ماسه درمانی،

اوه...

الآن تا دلتون  بخواد و دلمون بخواد، راه و روش های جدید و بعضاً عجیب و غریب برای درمان بیماری ها کشف و ضبط شده.

از میون همه این روش های رنگارنگ و ریز و درشت، اسم یکیش هم هست «خنده درمانی»

خنده درمانی یعنی درمان بیماری های روحی و جسمی با استفاده از خنده.

من خودم دقیقاً نمی دونم جزئیات این روش درمانی چه جوریه، ولی یه حدس هایی می زنم.

احتمالاً توی این روش،‌ فرد بیمار به ریش باکتری ها و ویروس هایی که باعث بیماری شدن می خنده.

اونا هم بهشون بر می خوره و می رن یه جای دیگه...

خود ما هم اگه ببینم یکی  سر کارمون گذاشته و داره بهمون می خنده،‌ خب بهمون بر می خوره و می ریم یه جای دیگه ...

مگه نه؟!




حالا که صحبت «خنده درمانی» شد، باید اعتراف کنیم که این روش با این که تازگی ها بازارش گل کرده،‌ اونقدر ها هم جدید نیست.

یعنی قدیمی ها هم می دونستن آدمی که اهل خنده و تبسم باشه، زودتر  و راحت تر از پس بیماری خودش بر میاد و  احتمال از پا در اومدنش کمتره..

اصلاً برای همین هم بود که می گفتن:

خنده بر هر درد بی درمان، دواست.



«دعوتید به خواندن کتاب پانزده روز تا سلامتی»

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۳ مرداد ۹۴ ، ۰۰:۴۵

دقیقاً یادم نیست کجا خوندم، ولی مطمئنم یه جای قابل اطمینان نوشته بود که خنده، یه قابلیت انسانیه.

یعنی از بین جاندارانی که همراه با ما روی  کره زمین زندگی می کنن تنها موجودی که می تونه لبخند بزنه و بخنده، انسانه.

البته شاید 50 سال دیگه روی مریخ یه موجوداتی  پیدا بشن که اون ها هم بلد باشن بخندن. ولی فعلاً ما آدما اولین و تنها دارندگان نشان تبسم بر لب هستیم.

ضمناً خنده از اون چیزایی نیست که آدما، یواش یواش یاد گرفته باشن و یاد بگیرن.

تحقیقات نشون داده که ماها، حتی قبل از تولد هم،  توی اون ماه های آخر،  یه وقتایی لبخند می زنیم.

پس نتیجه می گیریم اونایی که خنده رو بوسیدن و گذاشتن کنار، یه بخشی از انسانیت خودشون رو ترک کردن...

بیچاره ها!

۲ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۲ مرداد ۹۴ ، ۲۳:۳۶

حتماً لازم نیست خوشی زیر دلت زده باشه و قند توی دلت آب کرده باشن که بخندی.

بعضی ها رو اگه بتونی به درون وجودشون یه راهی پیدا کنی، می بینی  هزار و یه دونه گرفتاری و ماتم دارن.

به قول ترانه نون و دلقک:

«پشت اون چهره خندون، اونا همیشه غصه دارن»

ولی  همون ها،  غم  و غصه ها رو به روی خودشون نمیارن و  سعی می کنن یه تبسم کوچیک همیشگی، روی لب هاشون باشه...

این دسته از آدما، اگه لبخند می زنن از سر بی خیالی نیست.

از سر بزرگیه...

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۲ مرداد ۹۴ ، ۲۲:۱۴

بچه که بودیم توی کتابای مدرسه به مون می گفتن دنیا مث یه کوه می مونه.  کوهی که صدای وقتی جلوش می ایستی و داد می زنی،  صدای تو رو  بازتاب می ده. بعدم توضیح می دادن که کارهای ما، مث همون داد و صدا می مونه که نتیجه و  انعکاسش رو حتماً می بینیم.

ولی  به نظر من، دنیا بیش تر از اونکه به ضمختی کوه یا دیوار های سیمانی باشه، به شفافیت آینه است.

برای کوه  و دیوار فرقی نمی کنه جلوشون بخندی یا اخم کنی.

ولی به آینه اگه بخندی، بهت می خنده.

قدیمی ها یه چیزی می دونستن که می گفتن بخند تا دنیا به روت بخنده...

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۲ مرداد ۹۴ ، ۲۱:۰۵

خوش به حال اونایی که زور غم و غصه، عمراً به ایمان اون ها برسه.

خوش به حال اونایی که همیشه انگار یکی داره ته دلشون قند آب می کنه. ‌ ‌ خوش به حال اونایی که غیر از خدا هیشکی توی دلشون نیست. این جوری تکلیف اون کسی هم که داشت قند آب می کرد، روشنه. ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

خوش به حال اونایی که شادن، شادن  و امیدوار، شادن و  با انرژی. شادن و مشتاق.  

 

ایمان، فقط یه اعتقاد قلبی، یا بعضی معلومات و محفوظات نیست. ‌ ‌

ایمان، یه سبک زندگی کامل و جامعه، و  مومن کسیه که سبک زندگی ایمانی داره.

توی این سبک زندگی، هر چیزی قائده و قانون خودشُ داره. حتی شادی و خنده و خوشحالی. ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌  

 

مومن، شاد و خوشحاله،‌ اما الکی خوش نیست. ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

شادی مومن به خاطر اطمینان و امیدیه که ایمان به اون می ده.

اطمینان و امید به اینکه یه نیروی بی نهایت خوب، یه نیروی افول ناپذیر، همیشه هوادار و مراقب اونه. ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

آیه های قرآن به ما می گن:  اگه می خواید شاد و دلخوش باشید، به فضل و رحمت همین نیروی بی نهایت خوب، شاد و دلخوش باشید. ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

 

آیه های قرآنُ که می خونیم، می بینیم هیچ جای قرآن خدا به پیامبرش نگفته:

نگران باش، محزون باش، غصه دار باش. ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

همه جای قرآن، خدا داره به پیامبرش دلداری می ده که: غصه نخور، غمت نباشه، نگران نباش! چشم ازت بر نمی داریم! ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

 

«پس  بسیار کم بخندید و بسیار  زیاد گریه کنید.» ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

این ترجمه ی یکی از آیه های قرآنه. ترجمه ی یکی از آیه های سوره ی توبه.

ولی مخاطب این آیه ما و اهل ایمان نیستیم، مخاطب این آیه آدم  دو رو و منافقه. ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

بنده های مومن خدا رو چه به غصه خوردن؟!

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۵ تیر ۹۴ ، ۱۷:۴۰

چیه؟ چته؟

خب تو بد آوردی به بقیه چه ربطی داره؟

حالا مثلاً اخم کنی و سه گرمه ها رو  بدی توی هم، همه چی حل می شه؟

من می گم‌ توی هیچ فرهنگی ضرب المثلی نداریم که بگه: «اخم بر هر درد و هر مشکل «روا» ست.»

عوضش همین فارسی مث شکر خودمون می گه: «خنده بر هر درد بی درمان «دوا» ست»

 

دیدین بعضی ها رو؟

سرشون رو ببُری به کسی سلام نمی کنن ...

به خیال خودشون کوچیک می شن به کسی سلام کنن...

حالا اینش هیچی ...

سلامشون هم که می کنی، یه جوری جواب سلامت رو میدن، انگار  به جای سلام ، بد و بیراه تحویلشون دادی!

 

یه بار به یکی از آدمای همین ژانر، سلام کردم،‌جواب سلامم رو نداد.

 

با خودم گفتم شاید نشنیده،  این دفعه بلند تر سلام کردم.  جوری با غضب نگاهم کرد که یاد شمر تعزیه افتادم و ناخود آگاه گفتم: ببخشید سلامتون کردم!

 

من نمی دونم با اینکه خوش رویی هیچ نوع هزینه و عوارض و مالیاتی نداره، چرا بعضی ها اصلاٌ سراغش نمی رن.

حالا دست و دلبازی رو بگی، یه چیزی. بالاخره خرج داره.

ولی خوش رویی که دیگه پول و وقت و هزینه نمی خواد.

فقط کافیه یه کم لب هات رو به صورت افقی بکشی...

همین خودش تا حدودی خوش روئیه. به همین سادگی!

۳ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۹ تیر ۹۴ ، ۰۷:۵۱