تساوی به معنای تشابه نیست

گفت: شما می گی زن و مرد از حقوق مساوی بر خوردارن؛

گفتم: درسته؛

گفت: ولی این حرفت از همون دور که داره میاد جار می زنه که غلطه؛

گفتم: چرا غلطه ؟

گفت: چه طور حاضر می شی چشمت رو روی این همه تفاوتی که بین حقوق زن و مرد وجود داره ببندی؛ یعنی همه این اختلاف ها اشتباهه و باید از بین بره ؟!

گفتم: حقوق زن و مرد باید از همدیگه متفاوت باشه؛ هر چی باشه زن، زنه و مرد، مرده؛

گفت: ما که سر از حرف های تو در نیاوردیم؛ یه بار می گی حقوق زن و مرد باید مساوی باشه؛ یه بار می گی حقوق زن و مرد باید متفاوت باشه؛ بالاخره تکلیف حق و حقوق ما چی می شه ؟!

گفتم: حقوق زن مرد با هم برابره؛ چون زن و مرد هر دو انسانن؛ ولی حقوق زن و مرد با هم فرق داره چون زن و مرد با هم فرق دارن؛ مساوی بودن حقوق زن و مرد، دلیل این نمی شه که حتما حقوق اون ها باید با هم مشابه باشه؛

وقتی اصالت با روح انسانی باشد

وقتی اصالت با روح انسانی باشه.

وقتی روح انسانی نه زن باشه ، نه مرد؛

دیگه زن بودن و مرد بودن مایه برتری نمی شه؛

زن و مرد هر دو انسانن و هیچ کدومشون هم از اون یکی انسان تر نیست؛

وقتی زن و مرد به یه اندازه از انسانیت بهره برده باشن؛

اونوقت طبیعیه که هر دو تا جنس از حقوق مساوی برخوردار باشن؛

موافقی که؟

خداست که پادرمیونی می کنه

خدا، گفته وقتی با شریک مغازه ت، نمی سازی، خب راهتونُ‌ از هم سوا کنید.

وقتی از کوچه و محله ای که توش زندگی می کنی،‌ خوشت نمیاد، خب زمین خدا که قحط نیست. برو یه کوچه و محله ی دیگه.

گفته وقتی  شغلی رو دوست نداری ، نه واجبه نه مستحب که توی همون شغل بمونی، اووه! این همه راه هست برای پیدا کردن یه لقمه ی نون حلال!

ولی صحبت خانواده و شریک زندگی پیش میاد،  خدا انگار خودش هم می خواد پا در میونی کنه برای اینکه رشته ی محبت پاره نشه.

حتی برای بعد از طلاق و جدایی هم، خدا احکام و ضوابطی گذاشته که بلکه دوباره بشه این رشته ی پاره شده رو به هم وصل کرد.

خدا، هر چقدر که زیر یه سقف بودنُ خوش داره،‌ از جدایی و تنهایی آدما، بدش میاد.

نه زن بودن اصالت دارد، نه مرد بودن

انسانی که از داشتن دست و پا و چشم وگوش و زبون محروم باشه، کمبودی از لحاظ انسانیت نداره؛ پس انسانیت به روح انسانیه نه به جسم انسانی؛

از بین روح و جسم انسان، روحه که اصالت داره؛

زن بودن و مرد بودن مربوط به جسم و ویژگی های جسمی انسانه؛

اگه زن و مرد از لحاظ روحی و روانی هم با یکدیگه اختلافاتی دارن، باز منشاء این اختلاف ها به تفاوت های جسمی و تاثیر اون بر روح و روان بر می گرده ؛

روح انسانی، نه زنه، نه مرد؛ روح انسانی، فقط و فقط انسانه؛

پس نه ماهیت زنانگی اصالت داره، نه ماهیت مردانگی ؛ اونچه اصالت داره وجود انسانیه؛

لباس، مظهر خارجی انسان

در جایی دیگه اومده که امام رضا (علیه السلام) می فرمودند : لباس مظهر خارجی انسان است. پس نمی توان نسبت به آن بی توجه بود. حرمت مومن ایجاب می کند که انسان درملاقات با او، شئون خود و وی را رعایت کند،  و مقید باشد که پاکیزه وخوش لباس باشد.

 

تابستان روی حصیر، زمستان روی پوستین

عیون یعنی چشمه ها و اخبار یعنی روایت ها ...

پس کتاب عیون اخبار رضا یعنی  کتاب چشمه های روایت هایی که از امام هشتم ما نقل  شده.

در همین کتاب به نقل از ابو عباد اومده :

امام در تابستان روی حصیر می نشست و در زمستان روی پوست و لباس زمخت می پوشید، اما  وقتی در برابر مردم ظاهر می شد لباس تمیز و شیک داشت.

دعوا بر سر زن

تورات تحریف شده، زن رو تلخ تر از مرگ معرفی می کرد؛

روحانیون مسیحی در فرانسه بعد از مجادلات خیلی زیاد این حکم رو صادر کردن که: به هر حال زن هم، انسانه؛ ولی انسانی که برای خدمت به مرد آفریده شده؛

 

بعضی ها قبول دارن که زن و مرد، هر دو انسانن؛

ولی؛ به اعتقاد اون ها، از بین زن و مرد، یکیشون انسان تره!!

موجود انسان تر، از اونجا که کامل تره حق داره از امتیازات و حقوق بیشتری نسبت به موجود ناقص تر برخوردار باشه؛

جایی نوشته بود: «همه در برابر قانون مساوین، اما بعضی ها مساوی ترن!»

قبای ابریشمی با دکمه های طلایی

نقل شده که یه روز عده ای از اهل تصوف نزد امام رضا رفتن و به همون لباس های به قول ما شیک امام اعتراض کردن .

امام هم در مقام جواب، یوسف رو براشون مثال زد که منصب پیامبری داشت و با این حال، گاهی قبای ابریشمی با دکمه های طلایی می پوشید.

 

 با این وجود، روایت شده که   درمحیط خانه امام رضا علیه اسلام آثاری اززندگی اشرافی وجود نداشت  و امام اززیور وزینت استفاده نمی کردند، مگر این که خود را به عود هندی خام بخور می دادند.

بلد بود، ولی یاد نمی داد

البته اینجوریام نیست که هر کس هر چی بلده، لازم باشه به بقیه هم یاد بده.

ما یکی رو داشتیم توی فامیلمون که بلد بود تلفنای کارتی و کارتای تلفنُ هک کنه.

ولی راهشُ به هیچ کس یاد نمی داد!

خب خوب کاری هم می کرد. مگه نه؟!

اصالت با مرد بودن است یا زن بودن؟

تا حالا با خودت فکر کردی: اصالت با مرد بودنه یا با زن بودن؟!

آیا اصل بر مرد بودنه؟

آیا اصل بر اینه که همه مرد باشن ولی این وسط همیشه یه عده ای با کمبود مادرزادی مردانگی به دنیا میان ؟!

عده ناقصی که ما با هم قرارداد می کنیم اسم اون ها رو  زن بذاریم!!

در طول تاریخ خیلی ها اینجوری فکر می کردن؛

تو چی فکر می کنی ؟!

 

به عقیده بعضی ها اصل بر مرد بودنه؛

ولی اگه قراره بین مرد و زن فقط یکی اصالت داشته باشه، چرا اون یکی زن نباشه ؟!

می شه گفت:

 اصل بر زن بودنه و نقص از عده ایه که ما به صورت قراردادی اسم اون ها رو مرد می ذاریم  عده ای که نتونستن به طور تمام وکمال زن بشن!!

 

حالا راستی راستی کدوشون اصلن و کدومشون فرع

اگه جواب این سوال رو پیدا کنی، جواب خیلی از سوال ها خود به خود پیدا می شه؛