شرط آدمیت نیست

مجسمه ساز ها، مجسمه می سازن ، نقاش ها نقاشی می کنن و  کوزه گر ها  هم  کوزه گری…

من ، ولی دستای هنرمندی رو میشناسم که مجسمه ساز ها و نقاش ها و کوزه گرها رو  خلق می کنه…

با این همه ،  آدما محصول انحصاری کارخونه خلقتش نیستن . ابر و باد و مه و خورشید و فلک هم سهمی دارن از اون همه لطف و عنایت .

خالقی رو میشناسم که بی حد بودن آفریده هاش، نشونه بیهوده بودنشون نیست.

زیبایی و قدرتش که بی نهایت باشن ، هر گوشه از خلقت ،  باید یه جلوه از اون همه قدرت و قشنگی رو به دوش بکشه …

این وسط بار امانت من از همه سنگین تره ؛ هر چی باشه بزرگ ترین آیه خود منم …

منی که اسمم شده انسان، منی که  نشونه جمال و جلال خودشم.

منی که شرط انسانیتم اینه که این لحظه ها خواب و خاموش نباشم. اونم وقتی همه ی ذره های هستی،  دارن تسبیح و تهلیل می گن.