غلیان سماور گونه ی اندیشه
پنجشنبه, ۲۲ مرداد ۱۳۹۴، ۰۲:۰۹ ب.ظ
بعضیا چیز نگه دارن.
جنسی که می خرن، جوری نگهش می دارن که بعد هفتاد هشتاد سال از روز اولش نوتره.
مثلا این مغز و عقلی رو که خدا داده واسه توی فرغون ریختن و فکر کردن و تأمل داشتن، همینجوری آکبند و دست نخوره نیگه می دارن واسه روز مبادا.
حالا اینکه « این روز مبادایی که هیچ وقت نمیاد، چه وقتیه؟ » سؤالیه که باید از خودشون پرسید.
عوضش بعضی های دیگه، مث چی از عقل و فکری که خدا بهشون داده کار می کشن.
جوری که این نیروی فکرشون یه لحظه هم استراحت و تعطیلی و آف و اینجور چیزا نداره.
غلیان فکر و اندیشه اینجور آدما، مث سماور مادر بزرگاست که همیشه در حال قُل قله...
خوش به حالشون!