ضد جوش، توی رگ های وجود
بعضیا هستن که انگار توی خونشون، ضد جوش ریخته شده. یعنی حتی اگه وسط دیدن سریال مورد علاقه شون برق خونه شون بره، حتی اگه تیمشون سه هیچ ببازه، یا حتی اگه وسط یه گفتگوی ملو درام، اعتبار موبایلشون تموم بشه، جوش نمیارن.
عوضش بعضیای دیگه هستن که اعصابشون عین این نقاشی های سبک کوبیسم خط خطیه. همون هایی که حتی یه مورچه یا یه پشه، یا حتی تیک تیک ساعت می تونه روی اعصابشون رژه بره. گرون شدن پراید که دیگه جای خود دارد!
**
بعضیا آستانه ی تحملشون پایینه. درست بر خلاف بعضیای دیگه که آستانه ی تحملشون بالاست. بعضیام هستن که اصلاً چیزی به اسم آستانه ی تحمل ندارن. شما جزء کدومشونی؟
یه عده هستن که برای عالم و آدم، سنگ صبورن. یعنی میشه نشست و یه دل سیر براشون درد دل کرد. عوضش بعضیای دیگه، تحمل دو کلمه حرف حساب رو هم ندارن.
بعضیا،یه وقتایی حوصله شون از دست خودشون هم سر می ره. درست مثل ظرف شیری که روی اجاق گاز مونده باشه و زیرش هم روشن باشه.
شاعر می گه: «ای وای بر اجاقی کز یاد رفته باشد!«
**
اگه شما هم رفیق های پیامک بازی داشته باشید که هر جمله ی قشنگی رو فوری به کل فک و فامیلشون پیامک می کنن، احتمالاً تا امروز این پیامک به دست تون رسیده که می گه:
«دریا باش تا اگر سنگی به سمت تو پرتاب می شود
سنگ غرق شود
نه آنکه تو متلاطم شوی»
به جان شما، خود ما هم نمی دونیم این جمله ی حکیمانه مال کنفوسیوسه، یا مال دکتر شریعتی یا جزء نصیحت های کورش. ولی هر کسی که این جمله رو گفته، گل گفته.
