و اذا الوحوش حشرت
این نمایش هایی که برای بچه ها اجرا می شه رو دیدین؟!
توی این نمایش ها، هر کدوم از بازیگر ها، نقش یه حیوونی رو بازی می کنن. مثلاً یکی شیر می شه، یکی کلاغ می شه، یکی خرگوش میشه.
توی این نمایش ها، بازیگر ها با اینکه انسان هستن، صورت شونُ شبیه حیوون های مختلفی می کنن. تماشاگرا هم متوجه می شن اینی که الآن داره نقش شیرُ بازی می کنه، همون آقای فلانیه!
روز قیامت هم همین خبره.
یعنی بعضیا به صورت مار محشور میشن. ولی ماری که همه با دیدنش می فهمن این آقا یا خانم فلانیه.
بعضیا هم به صورت گرگ محشور میشن. ولی گرگی که ناشناس نیست!
توی قیامت، هرکسی به صورت همون ملکات اخلاقی خودش محشور می شه. کسی که زخم زبون و نیش زدن ملکه ی وجودش باشه، به صورت مار محشور میشه. اونی که قساوت و خونریزی براش ملکه شده باشه گرگ و گفتار محشور می شه. اونایی که اهل دست انداختن و مسخره کردن بقیه باشن، به جای صورت انسانی، با صورت میمون محشور میشن.
روز قیامت، هر چقدر که اخلاق یکی الاهی تر و خدایی تر باشه، صورتش انسانی تر و نورانی تر می شه.
