و اذا الوحوش حشرت

این نمایش هایی که برای بچه ها اجرا می شه رو دیدین؟!

توی این نمایش ها، هر کدوم از بازیگر ها، نقش یه حیوونی رو بازی می کنن. مثلاً یکی شیر می شه، یکی کلاغ می شه، یکی خرگوش میشه.

توی این نمایش ها، بازیگر ها با اینکه انسان هستن، صورت شونُ شبیه حیوون های مختلفی می کنن.  تماشاگرا هم متوجه می شن اینی که الآن داره نقش شیرُ بازی می کنه، همون  آقای فلانیه!

روز قیامت هم همین خبره.

یعنی بعضیا به صورت مار محشور میشن. ولی  ماری که همه با دیدنش می فهمن این آقا یا خانم فلانیه.

بعضیا هم به صورت گرگ محشور میشن. ولی گرگی که ناشناس نیست!

توی قیامت،‌ هرکسی به صورت همون ملکات اخلاقی خودش محشور می شه. کسی که زخم زبون و نیش زدن ملکه ی وجودش باشه، به صورت مار محشور میشه. اونی که قساوت و خونریزی براش ملکه شده باشه گرگ و گفتار محشور می شه. اونایی که اهل دست انداختن و  مسخره کردن بقیه باشن، به جای صورت انسانی، با صورت میمون محشور میشن.

روز قیامت، هر چقدر که اخلاق یکی الاهی تر و خدایی تر باشه، صورتش انسانی تر و نورانی تر می شه.

مَلَکاتِ اخلاقی یعنی چه؟

وقتی به کتاب های اخلاق سر می  زنیم،  به اصطلاح «مَلَکاتِ اخلاقی» زیاد بر می خوریم.

ملکات، جمع ملکه ست.

ملکه هم  یعنی پادشاه.

توی این کتاب ها، به ما توصیه شده اونقدر صبرُ تمرین کنیم، اونقدر راستگویی و دست و دلبازی رو تمرین کنیم تا این چیزا برامون ملکه بشه.

یعنی صبر بشه پادشاه وجودمون.  جوری که همیشه گوش به فرمان ملکه ی صبر یا ملکه ی راستگویی و سخاوت باشیم.

فرقه بین کسی که داره سعی می کنه راستگو باشه  با کسی که راستگویی براش شده ملکه.

اخلاق خدایی یعنی اینکه همه ی صفات خوب، برامون ملکه بشن.

صد البته که  راه ملکه شدن این صفات خوب، سعی کردن و تمرین و تکراره.

فرق اخلاق خدایی با رفتار خدایی

اخلاق خدایی، یه چیزه.

رفتار خدایی، یه چیز دیگه.

ممکنه یکی رفتارش خدایی باشه، ولی هنوز به اخلاق خدایی نرسیده باشه.

یعنی مثلاً یه جایی دندون رو جگر بذاره و صبر کنه، ولی با این حال، روحیه ش روحیه ی عجله باشه.

یا یه جایی به حداقل ها قناعت کنه، اما روحیه ش روحیه ی حرص و ولع باشه.

رفتار خدایی داشتن هم خیلی خوبه.

ولی این رفتار باید یه پلی باشه برای اینکه ما رو به اخلاق خدایی برسونه.

آدمایی که اخلاقشون خدایی باشه، همه ی رفتارهاشون خدایی می شه.

ولی اگه اخلاق  کسی خدایی نشده باشه،‌ رفتارش گاهی وقتا خدائیه، گاهی وقتا غیر خدایی.