وقتی خدا ربا می دهد
بانک، با پول ما کار می کنه، یه ریالُ می کنه دو ریال.
برای همینم وقتی بعد سه چهار سال می ریم سراغ بانک، می بینیم موجودی حسابمون بیشتر شده.
سخاوت خدا، از سخاوت این بانکای بی سخاوت، خیلی خیلی بیشتره.
اینجوری نیست که خوبی هایی که تقدیم خدا می کنیم، یه عمر توی حسابمون خاک بخورن و روز قیامت فقط اصل سرمایه رو تقدیم ما کنن!
نه خیر!
خدا، یکی از کاراش همین پرورش دادن نیکی هاست.
به همین دلیلم، شاید یه آجری که به یه ساختمون یه مدرسه تقدیم می شه، تا روز قیامت برای صاحبش شده باشه یه مدرسه ی شش دانگ!
خیلیا فکر می کنن توی قیامت، قراره مزد اعمال خوب و بدُ به آدما بدن.
ولی حقیقت اینه که قیامت، روز مزد دهی نیست.
مزد و برآورد و حقوق و حق الزحمه، مال این سیستم های دنیائیه.
روز قیامت، به جای مزد عمل، خود عمل هر کسی رو بهش می دن.
مثلاً توی تنهایی و سرگردونی قیامت، یه دفعه یه انسان خوش سیما دست آدم ُ می گیره و میگه:
من سوره ی یاسینم. همون سوره ای که هر شب با من انس داشتی. بیا تا راهنمائیت کنم بهشت از کدوم طرفه!
اونجا نماز و روزه و زکات و بقیه ی کارای خوبت، منتظرت هستن!
رفاقت مال همین روزاست دیگه!