دین و دنیا

اعتقاد، رفتار و اخلاق صحیح

دین و دنیا

اعتقاد، رفتار و اخلاق صحیح

دین و دنیا
پیوندهای روزانه

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «بنی اسرائیل» ثبت شده است

هر نوزادی، وقتی پا به این دنیا می ذاره، صندوقچه ی دانسته ی هاش، خالی خالیه.

ولی کم کم با کمک هوش و حواسی که خدا بهش داده، چیزهایی یاد می گیره و قدم به قدم از ایستگاه جهل مرکب، دور می شه.

مثلاً از هشت ماهگی به بعد، هر نوزادی یاد می گیره  وقتی چیزی از جلوی چشم دور می شه باز هم وجود داره و نابود نمی شه. رفته رفته، بچه ها، عاقل تر و بالغ تر می شن و چیزهای مهم تری یاد می گیرن. مثلاً یاد می گیرن ممکنه چیزی هیچ وقت دیده نشه و به چشم نیاد، ولی وجود داشته باشه. اما آدم هایی هم هستن یه جاهایی نمی خوان دست از بچگی شون بردارن و عاقل تر بشن. مثل بنی اسرائیل که مدام از پیامبرشون تقاضای دیدن خدا رو داشتن.  خدا، از زبان حضرت موسی اسم این دست درخواست ها رو جهالت گذاشته.

 

«و بنى اسرائیل را از آن دریا عبور دادیم ، پس بر مردمى گذر کردند که به بت هایى که داشتند روى آورده بودند و به بزرگداشت آنها مى پرداختند . گفتند : اى موسى ، براى ما نیز معبودى قرار ده همان گونه که براى آنان معبودانى قابل رؤیت است . موسى گفت : بى تردید شما مردمى هستید که نادانى مى کنید .   به یقین راهى که آنان در آن قرار دارند نابود است و عباداتى که به جاى آورده اند تباه و بى ثمر است.»

{اعراف،  138 و 139}

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ مرداد ۹۴ ، ۱۹:۱۵

فارغ از قول و قرار هایی که با خودمون و با بقیه می بندیم، یه سری قول و قرار هم داریم که توی اونا طرف حساب آدم، خداست.

توی قرآن، از هر ده تا جایی که کلمه ی «عَهد» اومده، تقریباً نه بارش منظور قول و قراریه که یه طرفش خداست، یه طرفش ما یا باقی بنده هاش.

خیلی جالبه!

خدا بعضی جاها، راجع به بعضی از کارای بنی بشر،   با لحن  گلایه مند  و عتاب آمیزی میگه: «ما با هم همچین قراری نداشتیما!،

ما، قرارمون چیز دیگه ای بود! » 

خدا، توی سی و شش آیه از آیه های کتابش راجع به عهد و قول و قرار صحبت کرده.  مثلاً فرموده:

 زیانکار، اونایی هستن  که قول و قرارشونُ با خدا، ‌بعد از محکم شدنش، زیر پا می ذارن و عهدشونُ می شکنن.

یا به بنی اسرائیل گفته:  به عهدی که با من دارید وفا کنید،‌ تا منم به عهدی که باهاتون دارم وفا کنم.

جای دیگه ای هم فرموده: کیه که بیشتر  و بهتر از من پای قول و قرارش بمونه؟!

خودمونیم ها!  کیه؟!

توی سوره ی توبه، خدا از آدمایی حرف می زنه که وقتِ نداری، یه قولایی به خدا می دن.

قول می دن اگه خدا جیبشونُ پر پول کنه، اهل خیرات و صدقات بشن. ولی ...

ولی  وقتی خدا کاری می کنه که دستشون به دهانشون برسه، بخل میاد سراغشون و یادشون می ره چه قولی به خدا داده بودن!‌

کلاً یکی  از گلایه ها و انتقاد های قرآن نسبت به ما آدما،‌ اینه که قول و قرارمون یادمون می ره.

خوش به حال اونایی که توی روز  آسونی، نذرها و قسم ها و قول و قرارهای روزای سختی، یادشون نمی ره.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ تیر ۹۴ ، ۱۵:۵۳