خادم ارباب کیست؟ (3)

محمد بـــن مسلم، وقتـــی مریــــض می شـــد، امام باقر (ع) خودش براش دارو درست می کرد و  می فرستاد. محمد بن مسلم کسی بود که اگه مریض می شد، امام باقر کسی رو نداشت که احادیث خودش و اجدادشُ به اون یاد بده.

یونس بن عبد الرحمان اگه نبود، شاید ماها امروز شیعه ی دوازده امامی نبودیم. خدمتی که یونس به امام هشتم خودش کرد، تا حالا از دست هیچ شیعه و محب و خادمی بر نیومده.

 می خوام بگم خادم شدن فقط به این نیست که آدم یه دونه از این پرها دست بگیره و  توی رواق ها، مشغول گردگیری و باز کردن مسیر برای جمعیت بشه.

هر کسی که از معارف و احادیث اهل بیت گرد فراموشی رو بتکونه، خادمه اهل بیته.

خادم ارباب کیست؟ (2)

اهل بیت (علیهم السلام) به ما یاد دادن که خدمت به بنده های خدا، خدمت به اون هاست. اهل بیت برای اهل ایمان، حکم پدرُ دارن. کسی که به فرزند پدری خوبی کنه، انگار که به خود همون پدر خوبی کرده.

توصیه های اهل بیت (علیهم السلام) برای کمک کردن به همسایه ها و همشهری ها و  هموطن ها، اون قدر زیاده و جدّیه که نمی شه ساده از کنارش عبور کرد.

کشور ما، کشور امام رضاست. هر کسی هم که به مردم کشور حضرت رضا (ع) خدمت می کنه، خادم امام رضاست.

صابر بود و صدیق

امام رضا، یکی از نام های زیباش، صابره. صابر، یعنی کسی که اهل صبره. کسی که به این سادگی ها بی تاب نمی شه.

کسی که اگه همه ی سختی های دنیا دست به یکی کرده باشن تا اونُ از پا در بیارن، سختی ها رو تاب میاره. کسی که زبونش، وقت و بی وقت به گله گذاری باز نمی شه. طاقتمونُ زیاد کنیم تا یه کم شبیه اماممون بشیم.

 

یکی از القاب امام ما، صدّیقه. صدیق، کسیه که حرف و قلب و عملش با هم یکی باشن، هر سه تاشون هم راست.

ماها گاهی وقتا به زبون چیزی می گیم و به عمل راه دیگه ای می ریم. گاهی وقتا حرف و عملمون قشنگه و نیت دلمون نازیبا.

صدیق، کسیه که رفتار و گفتار و پندارش، راست باشه و درست. صدیق ها و صدیقه ها، اگه قولی می دن به قولشون عمل می کنن. اگه ادعای دوستی دارن، ادعاشون تعارف نیست.

صدیق ها و صدیقه ها، نقاب نمی زنن، نقش بازی نمی کنن،  ادا در نمیارن، کسی رو گول نمی زنن، کلاه گذاشتن و کلاه برداشتن هم توی مرامشون نیست.

مایی که روزی صد بار رنگ عوض می کنیم، مایی که حرفامون عوض دو تا شدن بعضی وقتا صد تا می شه، مایی که بی تعارف، قبله مون سمت اومدن باده، نمی تونیم ادعای دنباله روی از امامی رو داشته باشیم که صدیق بوده. 

یا انیس اانفوس، یا شمس الشموس

امام ما به «اَنیسُ النُّفوس» مشهوره.

«اَنیسُ النُّفوس» یعنی همدم آدم ها. یعنی سنگ صبور. یعنی محرم گلایه ها و شکایت ها. مثل اماممون باشیم. جوری که آدما بقیه با ما غریبگی نکنن. ازمون خجالت نکشن و دوری نکنن. جوری که بقیه به ما اعتماد کنن و از اعتمادشون پشیمون نشن.

اینگونه بود امام رئوف ما

اونایی که امام ما رو به چشم دیدن، اونایی که طعم اخلاق و رفتار کریمانه شُ چشیدن، برای ما این جور تعریف می کنن  که:

 

امام رئوف ما، هیچ وقت،‌ حتی با یه واژه، به کسی ظلم نکرد. مراقب واژه های خودمون باشیم تا باعث رنجش کسی نشیم.

 

امام عطوف ما، هیچ وقت، حرف کسی رو قطع نکرد. نه حرف کسی رو قطع کنیم، نه امیدشُ، نه نونشُ، نه راه پیشرفت شُ؛

 

امام  هشتـــــم ما، هیچ وقت، هیچ نیازمندی رو از خونه ی خودش دست خالی بر نگردوند. اگه نمی خوایم به کسی کمک کنیم، دست کم بهش بی احترامی نکنیم؛

 

عالم آل محمد، با وجود مقام رسمی و سیاسی خودش، هیچ وقت در حضور آدم ها،‌ تکیه نمی داد؛  همیشه با خدمتکاران و زیردستان خودش سر یه سفره غذا می خورد. هیچ وقت اهل تکبر نبود.

 

اگه پیرو همچین امامی هستیم، ساده و بی تکبر زندگی کنیم؛

 

ضامن آهو نه، ضامن امت

خیلی از ماها  امام خودمونُ با وصف «ضامن آهو» می شناسیم. ولی تاریخ می گه که آقتاب هشتم آسمون ما به «ضامن الاُمَّه» مشهور بوده. ضامن الاُمَّه،‌ یعنی پشتیبان مردم. یعنی کسی که از مردم حمایت می کنه. به قدر وسعمون، مثل اماممون باشیم. جوری که بقیه به کمک ما، به حمایتمون امید داشته باشن.

 

مقراض به احتیاط زن ای خادم

یکی از بزرگ ترین خدمت هایی که می تونیم به امام رضا بکنیم اینه که مایه ی شرمساری امام مون نباشیم.

ما چه خوب باشیم و چه بد، دنیا، امام ما رو با رفتار و اخلاق ما می شناسه. یعنی کارهای ما رو می نویسه پای امام مون. خوب باشیم تا دنیا به خوبی امام مون پی ببره.

خادم باید زینت مخدوم خود باشه، نه موجب کسر شأنش.

یار باشیم و بار نباشیم.

امام  هشتم ما به «معینُ الضُّعَفا» مشهوره؛ معین یعنی کمک کار، یعنی دست گیر، یعنی یار؛ امام ما مث همه ی پدرها و اجدادش، اهل دستگیری بود. اهل کمک کردن. اهل برداشتن بارهای سنگین از دوش های خسته. مثل اماممون باشیم. خیر برسونیم و شر نرسونیم. یار باشیم و بار نباشیم.

هم رضا بود، هم راضی

امام  هشتم ما، علاوه بر رضا، به راضی هم مشهور بوده. راضی به رضای الهی، راضی به قضا و قدرش، راضی به تقدیری که خــــدا براش رقم زده. مثل اماممون باشیم. از شکایت هامون کم کنیم و  رضایت هامونُ افزایش بدیم. سعی کنیم با چیزی که خدا برای ما پسندیده کنار بیایم. به خدا و تقدیرش اعتماد داشته باشیم و ایمان بیاریم که کسی بیشتر از اون خیر ما رو نمی خواد.

خادم ارباب کیست؟!

خادم کسیه که چشم و گوش و دل و دست و پاش، دنبال جلب رضایت مخدوم خودش باشه. دنبال اینکه یه کاری کنه تا اون مخدوم، خوشحال بشه.

امام رضا، از هیچی به اندازه ی خوب بودن ما خوشحال نمی شه.

با هر کار خوبی که از ما سر می زنه، یا هر کار و عادت زشتی که ترک می کنیم، یه غنچه ی لبخند،  روی لب مبارک امام رضا شکوفا می شه.

بیاین امروز با هم یه قرار معنوی بذاریم.

قرار بذاریم به نیت شاد کردن دل امام مون، و به نیت خدمت بهش، یکی از صفات نیک امامُ  در وجود خودمون نهادینه کنیم.

بیایین قرار بذاریم خادم معنوی امام خودمون باشیم.