طلاق، عین قطع عضو می مونه؛
احتمالاً آخرش جون سالم به در می‌بری، اما نگاه می کنی و می بینی یه چیزی از وجودت کم شده.
انگار که دیابتی باشی و از شدتِ بیماری، پات سیاه شده باشه و دکترا، راهی جز این نداشته باشن که پاتُ قطع کنند.
البته همونطور که می‌تونیم با رعایتِ چند توصیه بهداشتی، دیابتی نشیم و پامونُ داشته باشیم، می‌تونیم با رعایتِ چند تا توصیه بهداشتی هم، طلاق رسمی یا عاطفی نگیریم و شریکِ زندگیمون داشته باشیم!
یعنی می تونیم کاری کنیم که هم اسم مون توی صفحه ی دوم شناسنامه همسرمون باقی بمونه، هم توی صفحه ی دلش...
صد البته که این دومی، از اون اولی مهم تره...
برای نرسیدن به تراژدی تلخ طلاق عاطفی و چه بسا رسمی، بهتره که از همان اول درست انتخاب کنیم؛
قصه، همون قصه ی خشتِ اول چون نهد معمار کجه،
شایدم قصه ی کبوتر با کبوتر، باز با باز.
منظورم اینه که آخر و عاقبت خیلی چیزا، از همون اول معلومه.
مثلاً اینکه دخترخانمی که روبروتون نشسته یا آقا پسری که خواستگاری‌تون اومده، خلق و خو و روحیه اش با شما می‌خونه یا نه،
البته فهمیدن جواب همچین سوالی، یه کم دقت و حوصله و تعقل می‌خواد، ولی فهمیدن آره یا نه ش، هوش اینشتین و محاسبات پیچیده ی کوانتومی لازم نداره.
پس از همون شب خواستگاری، احساساتی نشید و خیال‌پردازی هم نکنید.
به جاش خوب تعقل کنید تا پس فردا، پله های دادگاه خانواده و کلینیک مشاوره و روانشناسی رو بالا و پایین نرید!
بی رو دربایستی، آخر و عاقبت خیلی از احساساتی شدن ها و خیال پردازی ها، طلاق عاطفیه، شاید هم طلاق رسمی و محضری و شش دانگ!
از ما می شنوید، اگه قصد زن گرفتن دارید سعی کنید تا می تونید کم مهریه کنید؛ اگرم قصد شوهر گرفتن دارید باز سعی کنید مهریه تون خیلی بالا و لالیگایی نباشه.
اصلاً دستاتونُ بیارید جلو رادیو تا آبِ پاکی را بریزیم روش:
از ما گفتن!
مهریه‌های کلان، نه حاشیه امنیت درست میکنه،
نه جلو چشم بقیه مدرسه‌سازی میکنه و «کلاس می‌سازه براتون! »
زن اگه مهر ُ بذاره اجرا، مرد «بالاخره» مهریه زنُ با هر جون کندن و قرض و قوله ای که باشه جور می کنه و می‌ده، اما...
اما بعد از دادن مهریه ی کلان، دلش نسبت به زنش یه جوری می‌شه.
خود همین «یه جوری» شدنِ دل، باعث و بانی طلاق عاطفیه.
خدا نیاره همچین «یه جوری» شدن هایی رو!
بی رودربایستی و خدا وکیلی!
تا همین الآن، چند بار پیش اومده که صاف و پوست کنده و بی مقدمه و بی طمع، به شریک زندگی‌تون بگید «دوستت دارم»؟
شنیدن این «دوستت دارم» ، دل شریک زندگی رو همه جوره قرص میکنه.
اصلاً اونُ با سند قطعی شش دانگ منگوله دار، مالِ شما میکنه.
انصافاً چرا یه وقتایی خسیس می شید و و به همسرتون نمی‌گید که دوستش دارید.
مگه احادیث نمی گن
که هر قدر ایمان کسی بالاتر بره، بیشتر
به همسرش محبت میکنه.
