آن قرار گاه امن

خدا، اسمش را گذاشته «قرارَ مَکین»؛ اسمش را گذاشته «قرار گاه امن»؛

زیباترین مراحل آفرینش، در همین «قرار مَکین»، در رَحِم پر مهر مادر، اتفاق می افتد.

جای تبدیل نطفه به خون بسته شده، محل تبدیل خون بسته شده به چیزی که خدا تشبیهش کرده به گوشت جویده.

همان گوشت جویده شده هم در همین قرار گاه امین به استخوان محکم مبدل می شود. بعد خدا در دل تارکی همان خانه ی گرم، روی استخوان های جنین، لباسی از جنس گوشت می رویاند تا همه چیز آماده شود.  همه چیز آماده برای آن اتفاق بزرگ.

اتفاقی به بزرگی گام گذاشتن جنین از حیات نباتی به حیات انسانی و روحانی.

محل این اتفاق بزرگ هم جایی جز همان قرار مکین، همان قرارگاه امن، همان رحم پر از مهر نیست.

و خدا، به خاطر همین اتفاق بزرگ است که خودش،‌ به خودش، آفرین و تبریک گفته است!