یه سوزن به خودت، یه جوالدوز به مردم

از قدیم و ندیم، گفتن:

یه سوزن به خودن بزن، به جوال دوز به مردم.

اونایی که این ضرب المثلُ ساختن، قصدشون  این نبوده که کسی به مردم جوالدوز بزنه.

اتفاقاً قصدشون این بوده که آدما اینقدر به هم پیله نکنن.

راهش هم همون راه سوزن زدن به خودمونه. ولی نه هر سوزنی.

مقصود، سوزن محاسبه و معاقبه و حساب کشیدنه.

 

آدمایی که از خودشون حساب می کشن، آدمایی که با خودشون شوخی و رو دربایستی  ندارن، آدمایی برای خودشون مو رو از ماست می کشن، زیاد کاری به کار بقیه ندارن.

برنده های واقعی هم همینا هستن.

چون طلب هایی که از خودشون دارنُ به هر قیمتی که باشه وصول می کنن.