یه سوزن به خودت، یه جوالدوز به مردم

از قدیم و ندیم، گفتن:

یه سوزن به خودن بزن، به جوال دوز به مردم.

اونایی که این ضرب المثلُ ساختن، قصدشون  این نبوده که کسی به مردم جوالدوز بزنه.

اتفاقاً قصدشون این بوده که آدما اینقدر به هم پیله نکنن.

راهش هم همون راه سوزن زدن به خودمونه. ولی نه هر سوزنی.

مقصود، سوزن محاسبه و معاقبه و حساب کشیدنه.

 

آدمایی که از خودشون حساب می کشن، آدمایی که با خودشون شوخی و رو دربایستی  ندارن، آدمایی برای خودشون مو رو از ماست می کشن، زیاد کاری به کار بقیه ندارن.

برنده های واقعی هم همینا هستن.

چون طلب هایی که از خودشون دارنُ به هر قیمتی که باشه وصول می کنن.

نردبان سه پله ای

نردبون ترقی دنیا و آخرت یه نردبونه سه پله ایه .

برای هر روز  از روزای زندگیمون باید این سه پله رو بشناسیم و از اون ها بالا بریم

اسم پله اول ، مشارطه ست .  هر روز اول صبح که از خواب پا میشیم و نماز می خونیم ، سر سجاده با خودمون شرط می کنیم که فلان کار رو انجام بدیم و فلان اشتباه رو مرتکب نشیم .

بعد از مشارطه ، نوبت پله دومه ، پله ای که سخت ترین پله ست و اسمش هست : مراقبه.

 

مراقبه یعنی اینکه باید در طول روز مراقب باشیم که زیر قول و شرطمون نزنیم . اگر هم بی حواس شدیم و  اشتباهی کردیم ، فورا یادمون بیفته و جبران کنیم .

شب که میشه ، قبل از خواب نوبت پله سومه . پله ای که ما رو حسابدار خودمون می کنه .

روی پله محاسبه باید مث یه حسابدار دقیق و حساس ، مو رو از ماست بکشیم .

اگه حساب و کتاب هامون درست بود که خدا رو شکر ولی اگه شرکت وجودمون زیان ده شده بود، یه پله چاهارم هم هست به اسم معاقبه .

معاقبه یعنی خودمون واسه خودمون یه جریمه در نظر بگیریم . ان شاء الله که کار به اون جا نمی کشه.