برداشت هایی از بند سی ام دعای جوشن کبیر
کی از تو پناه خواست و تو بهش پناه ندادی؟ کی خودشُ به تو سپرد و تو نگهدارش نشدی؟
باید خودمُ گنجشک وار به آغوش یاد تو بندازم. امن ترین جای دنیا، دامن راز و نیاز با خودته. تو، دست رد به سینه ی پناهنده نمی زنی. امانشون می دی. ترس هاشونُ ازشون می گیری. یه جرعه آرامش به کامشون می ریزی تا اضطرابُ فراموش کنن. تو دستگیر هر کسی هستی که به سمتت، دستی دراز کنه.
آدمیزادیم. تشنه ی محبت. عاشق مهر، نیازمند لطف. گمشده ی همه مون همین چیزاست. دستی رو می خوایم که از سر شفقت روی سرمون کشیده بشه. کسی رو می خوایم که با ما نامهربون نباشه. طالب مهریم. طالب رحمت و رأفت. در طلب این گمشده خیلی جاها می ریم. جاهایی که نباید بریم. از سر تشنگی، کوبه ی خیلی درها رو می زنیم. درهایی که بازشدنی نیستن. در جستجوی محبت، هزار راه نرفته رو امتحان می کنیم. غافلیم و بی حواس. بی خبر از اینکه دوای در ما، تنها و تنها پیش خداست. خدایی که مهربانه، با هر کسی که از او طلب مهر کنه.
نوشته های پر از غلط، تصمیم های اشتباه. فکر های پر از خطا. زندگی مون از چیزا خالی نیست. انسانیم و جایز الخطا. ولی حس خوبی نیست: خطا داشتن، اشتباه کردن، غلط رفتن. دوست داریم بخشیده بشیم. دوست داریم پاک بشه دفتر خطاهامون. دوست داریم سفید بشه لوحی که سیاه شده. این لوح زنگار گرفته رو هر جایی نمی شه صیقل داد. این دفتر سیاهُ هر جایی نمی شه شست. باید پناه ببریم به بندهای دعای جوشن. باید خدا رو صدا بزنیم و بگیم: ای مهربان، بر هر که از او مهر جوید. ای آمرزنده بر هر که از او آمرزش بخواهد.
تجلی بعضی از اسم های خدا، به خواستن ما بستگی داره. به اختیار و اراده ی ما. بعضی از اسم های خدا، در رابطه ی ما با خداست که معنی و مفهوم پیدا می کنه. خدا یاور کسیه که از او طلب یاری کنه. تجلی این اسم با یاری خواستن ما از خدا ممکن می شه. همه ی اسامی و صفات بند سی ام دعای جوشن همینطور هستن. باید خدا رو صدا بزنیم تا خدا با همین اسامی ما رو اجابت کنه. طعم شیرینی داره، اجابت شدن با این اسامی در این ساعت ها.
قانون اجابت اینه. همیشه باید خواستنی وجود داشته باشه تا اجابتی محقق بشه. اسم های فراز سی ام دعای جوشن، اسم هایی هستن از جنس اجابت. کاش ما بنده هایی باشیم اهل خواستن. اهل صدا زدن، اهل خواهش و نیایش. خدا پای این اسم ها شرط و شروط نگذاشته. خدا کارُ سخت نکرده. فرموده: من راهنمای هر کسی هستم که از من راهنمایی بخواد. من دادرس هر کسی هستم که از من دادرسی بخواد. من فریادرسم، برای همه ی اونایی که منُ فریاد کنن. چرا اسمشُ فریاد نمی کنیم. لحظه ها، لحظه های صدا زدنه، لحظه های فریاد و استغاثه.
