کوزه های خالی فضل

ممکنه یه کوزه خیلی نو و رنگ و لعاب دار و خوشگل باشه، ولی وقتی بریم سراغش ببینیم غیر از  هوا هیچی توش نیست.

عوضش، ممکنه  از توی یه کوزه ی رنگ و رو رفته ی لب پریده، آب و خنک و گواریی گیرمون بیاد که تک تک سلول های وجودمون تشنگی رو فراموش کنن...

می خوام  بگم عین ماجرای کوزه ها،  گول ظاهر اتوکشیده، یا اتو نکشیده ی  آدما رو نباید خورد.

ممکنه اسم و القاب یکی رو نشه توی یه صفحه ی دفتر هم جا داد، ولی  همون آدم اسم و عنوان دار شروع می کنه به صحبت، کم کم دستمون بیاد که نه خیر!  چیز خاصی توی کوزه ی  فضل و دانش ایشون نیست...