هر موقعیتی، یه بهونه ست
یه بار اگه مفاتیح رو باز کنیم و به فهرستش نگاه کنیم، می بینیم برای هر موقعیتی، یه دعایی توش هست.
برای درد گوش، یه دعا داره، برای درد چشم یه دعای دیگه.
برای شنبه یه دعا داره، برای چهار شنبه یه دعای دیگه.
برای سحر یه دعا داره، برای ظهر یه دعای دیگه.
برای نشستن یه دعا داره، برای خوابیدن یه دعای دیگه....
انگار که همه موقعیت های زندگی بهونه هستن.
بهونه
ای برای اینکه ما یاد خدا بیفتیم و یه کم
باهاش حرف بزنیم.
همه موقعیت های زندگی بهونه هستن.
بهونه ای برای اینکه ما یاد خدا بیفتیم و یه کم باهاش حرف بزنیم.
ولی خود دعاهایی که ائمه به ما یاد دادن هم بهونه هستن.
بهونه اینکه ماها یه کم به معرفت برسیم.
امام سجاد توی دعاهای صحیفه، با اینکه داره با خدا راز و نیاز میکنه، ولی غیر مستقیم داره به ماها چیز یاد میده....
هر دعایی از دعاهای صحیفه، یه جزوه آموزشیه و یه کلاس درس.
