بدانی و نمیری، بهتر است!
یه داستانی راجع به ابوریحان بیرونی هست که همیشه گفته می شه و همیشه هم ناقص گفته می شه...
کدوم داستان؟
همون داستان لحظه های آخر عمر ابوریحان...
همیشه گفته می شه ابوریحان از دانشمندی که به عیادتش اومده بود، یه مسأله علمی پرسید و گفت: بدونم و بمیرم بهتره یا ندونم و بمیرم؟
کسی اگه ندونه عیادت کننده ابوریحان کی بوده، با خودش می گه: حتماً ابوریحان راجع به فلان فرمول ریاضی یا شیمیایی یا فلان قانون فیزیک پرسیده....
ولی خودمونیم...
دونستن جواب همچین مسأله هایی شاید به درد زندگی دنیا بخوره، ولی برای ابوریحانی فقط تا چند دقیقه دیگه زنده ست، چه فایده ای می تونست داشته باشه؟
عاقلانه اگه بخوایم جواب بدیم باید بگیم: تقریباً هیچ فایده ای!
کسی که به عیادت ابوریحان اومده بود، نه فیزیک دان بود، نه شیمیدان، نه ستاره شناس...
تازه ابوریحان همه این دانش ها رو خودش بلد بود...
عیادت کننده ابوریحان، یه دانشمند الهی بود و ابوریحان هم ازش یه سؤال اعتقادی پرسید.
سؤالی که می دونست وقتی پاش رو از این دنیا بیرون بذاره، دونستن جوابش به دردش می خوره...
مطلبی که توی داستان ابوریحان، کمتر گفته می شه، همینه!
