این حسادت و کینه چه کارایی که نمی کنه.
شیطون اگه به آدم و مقامش حسودیش نمی شد، جاش هنوز اون بالا ها بود.
برادرای یوسف اگه به داداش خودشون حسودی نمی کردن، پاره تنشون رو نمی انداختن داخل چاه که چشم پدرشون از غصه سفید بشه.
ابولهب
اگه به مقام و معنویت پیامبر
حسادت نمی کرد، برادرزاده خودش رو اون همه آزار نمی داد و
رسوای دو عالم نمی شد.
اونجور که تعریف می کنن، ابولهب، چون مریض شده بود و نمی تونست توی جنگ بدر شرکت کنه، داشت از غصه دق می کرد!
دست آخر هم یکی دیگه رو به جای خودش فرستاد که جاش اونجا خالی نباشه!
از طرف هم قول گرفت که چار تا تیر هم به نیت اون به سمت پیامبری که پسر برادرش بود پرتاب کنه!
اصلاً به احتمال زیاد، ابولهب، از غصه ی همین نرفتن به جنگ بود که چند روز بعدش مُرد!
کینه و حسادت، آدم رو اینجوری می کنه ....
