مردم عیال خدا هستند

یه حدیث خیلی کوتاه هست که می گه:

الخَلقُ عَیالُ الله

یعنی بنده ها و مخلوقات خدا، مث اهل و عیال خدا می مونن.

چون اهل و عیال هر کسی، اون هایی هستن که باید خرج و مخارجشون رو بده و نذاره بی آب و نون بمونن.

روزی رسون بنده ها  و آفریده های خدا هم  خود خداست دیگه؛

پس با این حساب، همه آفریده های عالم، جزء اهل و عیال خدان؛

نتیجه می گیریم که  وقتی داریم کار بنده ای از بنده های خدا رو راه میندازیم، داریم کار کسی رو راه میندازیم که با خدا نسبت داره. نسبت خدایی و بندگی.

خدا هم همیشه تلافی کردنه و  اگه کسی به بنده هاش خوبی کنه،  اون خوبی رو بدون جبران نمی ذاره؛

«دعوتید به مطالعه ی کتاب مجموعه کامل مهارت های زندگی»

صندوقچه کمیته امدادم

 

 

یادمه کنار یه صندوق صدقات، از زبون همون صندوق، نوشته شده بود:

پایم به زمین است ولی آزادم / فریادم اگر چه گنگ مادر زادم

هر چیز گرفتم به خدا پس دادم / صندوقچه ی کمیته ی امدادم

واقعیت صدقه ای که ماها می دیم هم غیر از این نیست.

حالا  نه فقط صدقه. اصلاً هر کار  خوب و خیری که ما در حق یکی دیگه انجام بدیم، قبل از اونکه به دست اون بنده خدا برسه، به دست خدا می رسه؛

می خوام بگم توی کار خیر، طرف حساب ما خود خداست.

کیه که از خدا خوش حساب تر باشه؟!

سرمایه گذاری ویژه، با سود تضمینی هفتاد هزار درصد

اونقدر کریمه که خوبی ها رو ده برابر پاداش میده؛ ولی حساب انفاق از بقیه خوبی ها جداست

انفاق ، یه جور سرمایه گذاری ویژه ست ، یه سپرده گذاری با هفتاد هزار درصد سود علی الحساب!

آره علی الحساب! آخه خودش فرموده برای هر کی بخوام بیشتر از این ها سود می دم !

فرموده : کار اون هایی که دارائیشون رو در راه خدا انفاق می کنن ، مثل دونه گندمیه که از او هفت تا خوشه سبز بشه

هفت تا خوشه که هر کدوم از اونها صد تا دونه گندم داره . اینجوری یه دونه تبدیل میشه به هفتصد دونه؛

در راه خدا انفاق می کنیم و هفتصد برابر پاداش می کنیم

معامله پر سود یعنی این؛

آزاد ترین فردی، وقتی که نگی ای کاش

قصه اون برادرها  رو شنیدی؟

همونایی که یه باغ پر میوه داشتن  و دلشون نمی خواست از محصول باغشون به نیازمند ها کمکی بکنن؛

با همدیگه قرار گذاشتن صبح خیلی زود ،  پیش از طلوع آفتاب ،  دقیقاً یه همچیم وقتی، قبل از اینکه بیچاره های فقیر خبر دار بشن برای برداشت محصول باغشون حرکت کنن؛

می خواستن سحر خیز باشن و کامروا؛

می خواستن قبل از اینکه کسی برای درخواست کمک به سراغشون بیاد همه محصول رو چیده باشن؛

همین کار رو هم کردن ولی وقتی به محلی که باغشون اونجا بود رسیدن به جای باغ یه تل خاکستر دیدن؛

اولش فکر فکر کردن راه رو اشتبه اومدن ولی درست اومده بودن ولی واقعیت این بود که صاعقه قهر خدا از اون ها سحر خیز تر بوده؛

حالا اون ها بودن و یه پشیمونی عمیق

یه حسرت دنباله دار

یه آه سرد  و «ای کاش ،ای کاش» گفتن هایی که دیگه فایده ای نداشت؛

رستگاری، همین نزدیکی هاست

 

 

نیکوکاری یعنی دل کندن ؛ دل کندن از چیزی که واقعا اون رو دوست داری

نیکو کاری دل کندنیه که به خاطر خدا باشه

به خاطر  گل روی ماه خدا ، از چیزی که واقعا دوستش داری دل می کنی و اون رو در راه خدا انفاق می کنی؛

بین کسی که اینجوری انفاق می کنه با کسی که فقط  چیزای زیادی و به درد نخور زندگیش رو به این و اون می بخشه ، زمین تا آسمون فرقه؛

خدا  از آدم هایی صحبت می کنه که اهل ایثارن؛همون هایی که بقیه رو بر خودشون مقدم می دارن؛

اونم دقیقا زمانی که خودشون صد در صد به چیزی احتیاج دارن

ولی دندون روی جگر نیاز و احتیاج می ذارن و اون چیز رو به بقیه می بخشن

بقیه ای که مثل خودشون به اون چیز احتیاج دارن؛

خدا از رستگاری این جور آدم ها صحبت می کنه؛

اگه عاشق رستگاری باشی ، رستگاری نزدیکه؛

یه جایی همین دور بر هاست

کافیه دقت کنی؛