جواب هماهنگ آدم هایی که همدیگر را ندیده بودند.

یکی از چیزهایی جالبی که همیشه ذهن منُ به خودش مشغول کرده، جواب های هماهنگ و یه دستیه که مخالفین انبیا، به انبیا می دادن.

همیشه با خودم می گفتم چطور ممکنه این آدما اینقدر شبیه هم حرف بزنن. اونم آدمایی که بین بعضیاشون قرن ها، و بین بعضی های دیگه شون فرسنگ ها فاصله بوده.

اونم توی زمانه ای که از رسانه های مکتوب و غیر مکتوب خبری نبوده.

دست آخر به این نتیجه رسیدم که همه ی اون جواب های شبیه به هم از یه مرکز واحد سازماندهی شده. مرکزی به اسم تعصب و  کهنه پرستی.

مرکزی که طبق اساس نامه ی اون، سنت  و آداب و رسوم و عقاید آبا و اجدادی، حقانیت داره.  

مرکزی که طبق اساس نامه ی اون، این سنت پیشینیان نیست که باید با رأی عقل سنجیده بشه، بلکه بر عکس. این رأی عقله که باید با ملاک و سنجه ی سنت آبا و اجدادی سنجیده بشه.

هر پیامبری که مردمُ به درایت و تعقل و فکر و اندیشه دعوت کرد،  این جواب کلیشه ای رو شنید که:

« نه!، ما به همان راهى مى‌رویم که پدرانمان مى‌رفتند.»

خدا، لا به لای آیه های سوره ی بقره، بعد از نقل این جواب کلیشه ای و سراسر تعصب، اینطور فرموده که:

«  آیا حتى اگر پدرانشان بی خرد و گمراه بوده‌اند، باز هم باید دنباله رو آن ها باشند؟

دعوت‌کننده‌ کافران چون مَثَل کسى است که حیوانى را  بانگ می زند. حیوانی که جز صدا و ندایی مبهم، چیزی نمى‌شنود. آرى!  آن ها کرند و  لالند و  کورند و  درنمى‌یابند.»

طائرکم معکم

هر پیامبری که می اومد سراغشون،  بهشون می گفتن «شما ها نحسید. شما ها واسه ما مایه بد بیاری هستید. امسال که سر و کله شما پیدا شده، خشکسالی شده. بارون نمیاد. جوونانمون دارن جوونمرگ می شن. وبا اومده. برکت  رفته »

پیامبرها جواب می دادن که : «ما، مایه بد بیاری شما نیستیم. نحسی و بد بیاری شما از خودتون و به خاطر خودتونه.  اگه برکت از زندگیتون رفته دلیلش ما نیستیم.  دلیلش رفتاریه که دارید. ما رو هم خدا فرستاده  تا همین چیزا رو بهتون بگیم.  ما رو خدا فرستاده تا بهتون بگیم: شومی و نحسی کارایی که دارید می کنید، کم کم  دامنتون رو می گیره و گرفتارتون می کنه. بیدار شید! »