بازگشت به روستای خوش آب و هوای فطرت آباد

آدمیزاد، از همون ماه های اول زندگی، از هیچی نمی ترسه و دوری نمی کنه، مگه اینکه کم کم متوجه بشه باید از فلان چیز دوری کنه.

بچه های کوچیک، هر کاری رو  مجاز می دونن، مگه اینکه یواش یواش بفهمن نباید اون کارُ بکنن.

بچه های کوچیک اینجوری هستن چون دارن بر طبق فطرت خدائی شون رفتار می کنن.

فطرت،  قید و بندها رو به رسمیت نمی شناسه.

فطرت، طرفدار آزادی و آزادگیه.

**

پیامبر ها هم  مبعوث می شن تا ما رو  به روستای خوش آب و هوای فطرت آباد برگردونن.

اونجا هر کاری مجازه مگه اینکه خدا خلافشُ گفته باشه.

اونجا اصل بر حلال بودنه، اصل بر آزادیه،

اونجا خط های قرمز و  تابلوهای ایست و هشدار های ورود ممنوع، قانون  کلی نیستن،  استثناها  و تبصره های جزئی قانون کلی آزادی و اختیارن.

**

 موسی با پیغام آزادی سراغ بنی اسرائیل رفت.

گفت: من  اومدم شما رو از  اسارت فرعون نجات بدم. همونی که دخترهاتونُ به بردگی می گیره و پرهاتونُ می کشه. همون که بودنش، بلای عظیمه.

 

مسیح، با پیشنهاد آزادی سراغ مردم رفت.

گفت: من اومدم چیزهایی که براتون حروم شده بود و دوباره حلال کنم. من اومدم نجات تون بدم.

پیامبر ما هم پیغامی غیر از این نداشت.

گفت: من اومدم زندگی رو به شما هدیه کنم. من اومدم غل و زنجیر جهل و تعصب و قبیله و رنگ و نژاد و کینه و دشمنی رو از پاهاتون باز کنم. اومدم کاری کنم که سبک بشید.

من  اومدم کارُ براتون ساده کنم.

یه بار بگید «لا اله الا الله» و رستگار بشید.

به همین سادگی، به همین شیرینی.

فطرانه

 

شب عید فطر در احادیث پیامبر، شب جوایز نامیده شده. در این شب خدا به بنده های فرمانبردار خودش پاداشی بی حساب و غیر قابل شمارش می ده. پاداشی برای بندگی و ترک محرمات در ماه مهمانی خدا، ماه مبارک رمضان.

 

در احادیث پیامبر، روز عید فطر هم روز جایزه نام گرفته. روزی که مردم جایزه ی یک ماه روزه داری رو از خدای خودشون دریافت می کنن.

این جایزه چیزی کمتر از بخشیده شدن گناهان و لیاقت پیدا کردن برای بهشت نیست.

 

صبح روز عید فطر، یکی از ویژه ترین ایام ساله. فرشته ها به زمین میان و در ورودی همه ی گذرها و کوچه ها می ایستن. بعد، بنده های خدا رو صدا می زنن و می گن:

برای نماز عید از خونه ها بیرون بیاید. بیرون بیائید و به سمت خدا برید. همون خدایی که پاداش های بزرگ می ده و گناهان بزرگُ می بخشه.

 

عید فطر، روز بازگشته. روز بازگشت به فطرت پاکی که خدا در وجود ما قرار داده.  در عید فطر  بود که حضرت علی به مردم فرمود:

« امروز روزى است که خداوند آن را براى شما عید قرار داد و شما را نیز شایسته آن ساخت؛ پس به یاد خدا باشید تا او نیز به یاد شما باشد. و او را بخوانید تا خواسته هایتان را اجابت کند.»

حق، چایی و خرمالو نیست.

آدما ممکنه بعضیاشون از خرمالو خوششون بیاد و عاشق فصل نارنجی شدن خرمالوها باشن، عوضش بعضیای دیگه شون از شنیدن اسم خرمالو هم حالشون بد بشه.

آدما ممکنه بعضیاشون چای تلخ دوست داشته باشن، بعضیاشون چای شیرین، بعضیاشون هم  اصلاً چای دوست نداشته باشن.

ولی ...

ولی  فطرت همه ی آدما حقُّ دوست داره. 

حق، چای  و خرمالو  نیست که سلیقه ای باشه.

خدا وقتی داره ما رو توی کارخونه ی خلقت  خلق می کنه، به صورت پیش فرض، برای همه مون، جلوی گزینه ی حق، تیک دوست داشتن و خوش داشتن می زنه....

اینکه بعداً بعضیا حق گریز می شن دلایل دیگه ای داره که به وقتش باید با هم راجع بهش صحبت کنیم.

اونایی که از چای تلخ یا خرمالو  و کله پاچه خوششون نمیاد،  رازشونُ توی هفت تا پستو قایم نمی کنن.

خیلی صریح و بی پرده  به  دور و بری هاشون اعلام می کنن که از فلان چیز خوششون نمیاد.

ولی من خودم به شخصه  هیچ آدمی رو سراغ ندارم که جایی از تاریخ اعلام کرده باشه از حق بدش میاد و عاشق باطله.

حتی باطل ترین آدمای دنیا هم سعی می کنن خودشونُ طرفدار حق جا بزنن و  جوری وانمود کنن که فکر و کار و راه و رسمشون حقّه...

 این همه تظاهر به حق بودن و گندم نمایی و جو فروشی، یه دلیل خیلی واضح داره؛ اونم اینه که حق، چیز خوشایندیه و بین آدما مقبولیت داره....