بعضی از اون چیزایی که ما اسمشونُ می ذاریم خسارت، اسمشون خسارت نیست.
اسمشون خریدن عبرته. خریدن پند. خریدن تجربه.
گاهی وقتا، لطمه های کوچیک، تجربه ای میشن برای اینکه جلوی لطمه های بزرگُ بگیریم.
گاهی وقتا، خراش های پر از سوزش، ولی کوچیک، بهونه ای می شن تا حواسمونُ جمع کنیم و گرفتار جراحت های بزرگ نشیم.
توی دنیایی زندگی می کنیم که خیلی ها حاضرن برای به دست آوردن تجربه های نو، بزرگ ترین هزینه ها رو انجام بدن. هیچ کدومشون هم هزینه ای که برای این کار انجام می دنُ از دست رفته نمی دونن.
حالا یه وقتایی، چون خدا ما رو خیلی دوست داره، چون خاطره مونُ خیلی می خواد، بدون اینکه خودمون بخوایم باهامون همچین داد و ستد هایی می کنه.
بدون اینکه بخوایم یه ضرر مالی برامون پیش میاره تا ما رو پند بده. پنده هایی که ارزش هر کدومشون ده ها برابر ارزش مالیه که برای به دست آوردن اون پند از دست می دیم.
چشم ظاهر بین ما، از دست رفتن اون مال ُ خسارت می بینه.
ولی چشم حقیقت بین به این جور اتفاق های غیر اتفاقی، به چشم شهریه ی کلاس پند آموزی نگاه می کنه.
