شان بنده با ایمان نیست که هر جایی باشه و با هر کسی بشینه …
بنده واقعی خدا کسیه که وقتی جایی نشسته و حرفی پیش میاد که نباید به گوشش بره، خداحافظی کنه و راهش رو بکشه به سمت صراط مستفیم و بره …
ولی خداحافظی و جدایی بنده با ایمان هم رسم و رسوم خودش رو داره …
قرآن اسمش رو می ذاره : جدایی زیبا .
خودمونیم ، تا حالا شده از کسی یا گروهی خوشمون نیاد و بتونیم ازشون «زیبا» جدا بشیم ؟!
واقعیت اینه که هیچ سلامی ، بدون خداحافظی نیست …
درست ترش اینه که هیچ شروعی نیست که پایانی نداشته با شه و همه به هم رسیدن ها ، یه از هم جدا شدن هم دارن …
حالا ممکنه این به هم رسیدن با کلی سلام و صلوات باشه ولی از هم جدا شدنش با قهر و بدون خدا حافظی ..
مث زن و شوهر هایی که اولش با هزار جون قربون و صدقه به هم بعله می گن و دست آخر جوری از هم طلاق می گیرن که انگار دشمن خونی هم هستن …
شاید با خودت بگی : خب حق دارن ، وسط دعوا که حلوا خیر نمی کنن ، چه برسه به اینکه اون دعوا ، دعوای زن و شوهری و طلاق و اینجور حرفا باشه …
باید بگم : فرمایش شما متین ، ولی حرف خدا و دینش چیز دیگه ایه …
سوره احزاب رو که بخونی می بینی خدا به پیامبرش فرموده :
به همسرهات بگو اگه خدا و پیامبر و آخرتش رو می خواید که اجرتون عظیم و بر عهده خود خدا ، ولی اگه چشمتون به مال دنیاست بیاید تا بی نیازتون کنم و بعد هم به زیبایی از هم جدا بشیم…
یعنی اینکه اگه قراره زیبا با هم زندگی نکنیم ، بیاین زیبا از هم جدا بشیم ….
بدون دعوا و جنگ اعصاب …
بدون هزار و یه خاطره بد …
می دونی چیه ؟ خدا زیباست و فقط زیبایی ها رو دوست داره … پس می خواد همه چیز تا اونجا که ممکنه زیبا باشن … حتی چیزهای تلخی مثل جدایی …
این خاله قِزی رو یادتونه توی سریال خونه به دوش؟
یه مادربزرگ داشتم کپی برابر اصلش...
همچین پاک و ساده و بی آلایش و رک.
همیشه می گفت:
به مالت نناز که به یک شب بنده...
به حسنت نناز که به یک تب بنده...
واقعاً ها! به چیمون می نازیم و فخر می فروشیم...
اصلاً آدمیزاد رو چه به فخر فروختن؟!
تقریباً همه جا پیدا می شوند؛ بیرون ایستگاه های مترو، حاشیه ی مراکز خرید، گوشه ی پیاده رو، حتی داخل اتوبوس. تنوع رنگ اجناسشان از تنوع مداد رنگی های سی و شش رنگ هم بیشتر است. ده نوع رنگ سبز دارند؛ یک طیف کامل از رنگ های قرمز. دایره ی لغات ما برای خیلی از رنگ های جیغ شان اسم خاصی ندارد. لاک می فروشند. لاک ناخن!
مخاطب خاص این مطلب مشتری های همین کالای رنگی هستند.
هیچ وقت نصیحتی رو که یه دوست بزرگتر موقع ازدواج بهم گفت، فراموش نمی کنم ...
گفت : یه سال که ازدواجتون بگذره ، اونقدر که به زشتی و زیبایی سیرت همدیگه توجه می کنید ، از زیبایی و نازیبایی صورت هم یاد نمی کنید ...
واقعیت اینه که ما آدما، خیلی زود به قیافه هم عادت می کنیم و برامون زشتی ها و زیبایی های ظاهری عادی می شن...
ولی عادت کردن به اخلاق و رفتار طرف مقابل ، به این سادگی نیست.
گاهی اوقات، بعضی از زن و شوهر ها، بعد یه عمر زندگی، هنوز نتونستن با خلق و خوی هم کنار بیان ...
