در فواید و ضوابط تخیل

خیال پردازی خیلی خوبه. ولی به شرط اینکه گام به گام  و  همزمان با واقعیت پیش بره.

مورد داشتیم توی خیالش عاشق یکی شده. بعدم تو خیالش  باهاش ازدواج کرده.  تو خیالش، بچه دار شدن. بچه ها رو بزرگ کردن. عروس و داماد گرفتن.  الانم چند تا نوه دارن.

از آتیش اینجور خیال پردازی ها، هیچ دیگی گرم نمی شه.

آدم وقتی توی خیالش، عاشق یکی می شه، باید به فکر راهی برای  فراهم کردم مقدمات خواستگاری  کردن و بله گرفتن باشه. اگه راهش پیدا شد، بعد می شه راجع به مقصد  ماه عسل هم خیال پردازی کرد. 

خیال خوب، خیالیه که گام به گام پیش بره.

 

خوش به حال اونایی که خیال شون ضابطه مند خیال پردازی می کنه.

یعنی اول راجع به راه های پولدار شدن خیال پردازی می کنن، بعدش راجع به راه های خرج کردن پول.

ولی بعضیا اینجوری نیستن. یعنی خیالشون حوصله نداره راجع به راه های پولدار شدن تخیل کنه.  اینا خیالشون فقط راجع به راه های خرج کردن پول  رویا پردازی می کنه. اونم پولی که معلوم نیست کی و کجا باید به دست بیاد.

 

خدا هیچ قوه و استعدادی رو بی حکمت در وجود ما نذاشته. خدا به ما قدرت خیال پردازی داده تا باهاش واقعیت ها رو تغییر بدیم. تا دنیا رو به شکل رویاهای خودمون کنیم. به همون خوبی، به همون قشنگی و راحتی.  خدا به ما قدرت خیالُ داده تا باهاش فردا رو بهتر از دیروز کنیم.

الهی خیر ببینی از خیال پردازی کردنت!

 

 

بیشتر هنرمندای دنیا، توی یه بازه ای از زندگی شون،  سختی و نداری رو تجربه کردن.

خیلی از مخترعین و مبتکرین و مکتشفین هم همینطور.

اصولاً آدما هر چقدر که محدود تر بشن، قوه ی خیالشون بیشتر پر و بال پیدا میکنه. پر و بال پیدا می کنه تا راهی پیدا کنه برای خروج از محدودیت.

ولی آدم رفاه زده، احتیاج چندانی به خیال پردازی نداره. چون همه چی دم دستشه.

اگه توی زندگی محدودیت هایی داریم، اونا رو قدر بدونیم. هر محدودیتی یه فرصته برای استفاده از قوه ی خیال.   بعداً خیر اینجور خیال پردازی ها فقط به خودمون نمی رسه. به بقیه هم می رسه.

دنیا عوض نشده، تصویر خیالی ما عوض شده

تا دیروز، از فلان چیز، نفرت داشتیم. ازش خوشمون نمی اومد.

امروز ممکنه از همون چیز خوش مون بیاد. ممکنه عاشقش باشیم.

جالبه که هیچ تغییری  هم در فلان چیز اتفاق نیفته. اون چیزی که عوض شده، تصویر خیالی ما از همون چیزه.  تا دیروز  توی خیال مون یه تصوری ازش داشتیم و امروز یه تصور دیگه داریم.

ماها بر اساس حقیقت بیرونی آدما و چیزهای مختلف، قضاوت نمی کنیم.

ما بر اساس تصور خیالی خودمون از اوناست که قضاوت می کنیم.

این تصور خیالی، می تونه درست، نیمه درست، یا کاملاً اشتباه باشه.

 

مورد داشتیم طرف کلاً روحیه شُ از دست داده بوده. احساس می کرده به آخر خط رسیده. بعد نیم ساعت با یکی نشسته، از این رو  به اون رو شده. امیدوار شده. انرژی گرفته.

معلومه که توی این نیم ساعت، دنیا از این رو به اون رو نشده. فقط تصور خیالی طرفه که عوض شده.

بعضیا هستن که با حرفاشون به خیالات ما سر و سامون می دن. آباد و مرتبش می کنن. همصحبتی با این آدما رو باید قدر دونست.

عوضش بعضیای دیگه با بولدوزر می افتن به جون خیال ما. همه چی رو خراب می کنن. به هم می ریزن. بی سر و سامون می کنن.

هر چی  که از اینجور آدما دوری کنیم، بیشتر به نفع مونه.

تو جهانی بر خیالی بین روان

قراره با هم راجع به خیال صحبت کنیم. قوه ای که بعضیا باهاش خیلی رفیقن، بعضیا  همه جوره گرفتارشن، بعضیا هم زیاد کاری به کارش ندارن. سراغی ازش نمی گیرن و بهش کم محلی می کنن. رابطه ی شما با قوه ی خیالتون چه جوریه؟

چقدر اهل خیال پردازی هستید؟ راجه به چه چیزایی خیال پردازی می کنید، راجع به چه چیزایی، نه!

 

خدا به ما آدما دو تا هدیه ی ویژه داده. یکی عقل، یکی هم همین خیال.

توی این عالَم، بعیده کسی از غیر از ما بتونه خیالپردازی کنه. تخیّل از عهده ی هیچ کسی به جز خودمون بر نمیاد. نه درختا، چیزی به اسم خیال دارن، نه کوه  و چشمه و سنگ؛ نه پرنده ها و چرنده ها و جونده ها.

خیال، واسه ماس.

کُلّش واسه ماس.

لقمه هایی که اندیشه می شوند

 

 

لقمه هایی که ما می خوریم، فقط قرار نیست توی وجودمون تبدیل به قند و گلوکوز و گلیسیرین و چربی و از اینجور چیزا تبدیل بشن...

یه بخش از غذایی که ما می خوریم، تبدیل به فکر و اندیشه و خیال می شه.

لقمه حلال و با برکت،  تبدیل به فکر درست و اندیشه پاک و حلال  می شه.  لقمه حلال، تبدیل به نیت خیر می شه.

عوضش لقمه  مشکل دار،  هضم که شد، فکرای مشکل دارُ به دنبال خودش میاره.  لقمه مشکل دار،  نیت آدمُ ناخالص و مشکل دار می کنه...

لقمه ای که پولش از راه غیر حلال به دست اومده باشه، آدم رو به فکر کارای غیر حلال میندازه....

من شر الوسواس الخناس

وسواس و وسوسه ی فکری، مشکلیه که خیلی وقتا، سراغ خیلی هامون میاد.

حالا برای بعضیا بیشتر، برای بعضیا کمتر.

اصولاً فکر و خیال، از اون چیزائیه که وقتی می خواد وارد خونه ی ذهن و دل آدم بشه، در نمی زنه و «یا الله» نمیگه  و اجازه نمی گیره. چه برسه به اینکه بخواد قبلش اطلاع بده که مثلاً فردا ظهر، قراره بنده به عنوان یه شک و شبهه ی تازه، به ذهن شما خطور کنم!

برای این مهمونای ناخونده و سر زده و بی اذن و اجازه، باید تصمیمات اساسی بگیریم، چون در غیر این صورت، اونا برامون اختیار داری می کنن و راجع به ماها، تصمیمات بنیادی و بنیان کن می گیرن!

 

اینجوری نیست که فقط وقتی توی مجلس عروسی نشستیم  و صدای ساز و آواز بلنده،  فکر و خیالات و شک و شبهه های مختلف به ذهنمون خطور کنه.

یه وقتایی ممکنه سر نماز، یا حتی موقع تلاوت قرآن هم وسواس فکری سراغمون بیاد و ذهنمونُ مشغول کنه.

می خوام بگم شیطون حتی از نماز خوندن و  قرآن خوندن ما هم حیا نمی کنه و بازم میاد و کار خودشُ می کنه.

برای همینم هست که خدا فرموده:  موقع خوندن قرآن، از شر شیطان رجیم به خود خدای قرآن پناه ببرید.  و برای همینه که موقع خوندن قرآن، باید قبل از «بسم الله»، یه «اعوذ بالله » هم بگیم.

«دعوتید به مطالعه ی کتاب شیطان شناسی»