خدا از بین مخلوقات خودش، به انسان کرامتی ویژه بخشیده. این کرامت ویژه استعدادهای ویژه و ماموریت های ویژه ی انسان در بین همه ی آفریده های خداست.
فرشته ها، از ماموریت ویژه ی انسان با خبر بودن. می دونستن که انسان قراره خلیفه ی خدا روی زمین باشه. اما از استعدادها و قابلیت های ویژه ی انسان خبر نداشتن. برای همین هم بود که صدای اعتراض شون بلند شد.
خدا در جواب اعتراض فرشته ها فرمود:
«من چیزی می دانم، که شما نمی دانید.»
یکی از اسم های خدا اسم نیکوی خَلّاقه. خلاق، یعنی بسیار آفریننده. هستی، با همه ی وسعت و گوناگونی که داره، مخلوق خداست.
اما کامل ترین، نیکوترین، و بهترین آفریده ی خداوند خلاق، انسانه. همه ی مخلوقات، از سفره ی کرامت خدای کریم لقمه ی وجود بر می دارن. ولی هیچ موجودی در روی نردبان کرامت، به پایه ی انسان نمی رسه.
فکرش رو بکن ...
یه مراسم بزرگ گرفته باشن واسه بزرگداشت یه نفر...
کلی هم میز و صندلی چیده باشن و مهمون دعوت کرده باشن ....
بعد اون وقت اون کسی که قراره ازش تقدیر بشه، خودش نیاد.
به هم می ریزه مراسم دیگه....
حالا خدا هم این همه ابر و باد و منظومه و سیاره آفریده واسه ما ...
ما رو هم آفریده واسه بندگی...
بعد اون وقت اگه ما ها بندگی نکنیم، چی می شه؟!
آدما ممکنه بعضیاشون از خرمالو خوششون بیاد و عاشق فصل نارنجی شدن خرمالوها باشن، عوضش بعضیای دیگه شون از شنیدن اسم خرمالو هم حالشون بد بشه.
آدما ممکنه بعضیاشون چای تلخ دوست داشته باشن، بعضیاشون چای شیرین، بعضیاشون هم اصلاً چای دوست نداشته باشن.
ولی ...
ولی فطرت همه ی آدما حقُّ دوست داره.
حق، چای و خرمالو نیست که سلیقه ای باشه.
خدا وقتی داره ما رو توی کارخونه ی خلقت خلق می کنه، به صورت پیش فرض، برای همه مون، جلوی گزینه ی حق، تیک دوست داشتن و خوش داشتن می زنه....
اینکه
بعداً بعضیا حق گریز می شن دلایل دیگه ای داره که به وقتش باید با هم راجع بهش
صحبت کنیم.
اونایی که از چای تلخ یا خرمالو و کله پاچه خوششون نمیاد، رازشونُ توی هفت تا پستو قایم نمی کنن.
خیلی صریح و بی پرده به دور و بری هاشون اعلام می کنن که از فلان چیز خوششون نمیاد.
ولی من خودم به شخصه هیچ آدمی رو سراغ ندارم که جایی از تاریخ اعلام کرده باشه از حق بدش میاد و عاشق باطله.
حتی باطل ترین آدمای دنیا هم سعی می کنن خودشونُ طرفدار حق جا بزنن و جوری وانمود کنن که فکر و کار و راه و رسمشون حقّه...
این همه تظاهر به حق بودن و گندم نمایی و جو فروشی، یه دلیل خیلی واضح داره؛ اونم اینه که حق، چیز خوشایندیه و بین آدما مقبولیت داره....
