قراره از یه جور سرمایه صحبت کنیم.
یه سرمایه که از داشتنش، هم خدا رو خوش میاد، هم خلق خدا رو .
این سرمایه ی گرون قیمت، اخلاق خوش و خوش اخلاقیه.
اخلاق خوب، بی برو برگرد یه سرمایه ست. سرمایه که می گم، دقیقاً منظورم یه چیزیه مثل پول و تراول و سکه و ارز و زمین و خونه و سهام.
البته دیده شده یه جاهایی که پول و سکه جواب نمی ده، اخلاق جواب داده...
اگه فرصتی بشه، می گم کجاها!
سر چهار راه حواست نبوده، از چراغ قرمز رد شدی،
یا حواست نبوده، بدون بستن کمربند راه افتادی.
یا پیچیدی داخل طرح زوج و فرد، راه پیش و پس هم نداری...
اینجور وقت ها، زیاد پیش اومده که راننده هایی، با اخلاق خوش خودشون، مامور راهنمایی رو بی خیال جریمه نوشتن کردن...
البته هستن راننده هایی که از روش های دیگه ای وارد می شن، ولی اون روش ها، نه توی دنیا عاقبت داره، نه توی آخرت!
غیر از اخلاق، هر سرمایه دیگه ای که داشته باشی، شب نمی تونی سر راحت زمین بذاری....
همه ش فکر این هستی که کارخونه م آتیش نگیره، مغازه م رو دزد نزنه، سهامم سقوط نکنه و نرخ سکه هام پایین نیاد.
ولی اخلاق اینجوری نشده.
یعنی از عصر حجر تا امروز، هیچ کس با سرمایه گذاری در بخش اخلاق، ورشکست نشده.
اخلاق خوش، نه از سکه می افته، نه آتیش می گیره، نه بهش مالیات و عوارض می بندن، نه می شه دزدیدش...
یه فرق دیگه ی اخلاق با بقیه سرمایه ها، اینه که بقیه سرمایه ها رو نمی شه بدون کم شدنشون ، به این و اون بخشید.
یعنی وقتی صد هزار تومن به یکی می دی، صد هزار تومن از مال خودت کم می شه، ولی وقتی از خلق خوش خودت به یقیه هدیه می دی، خودت بد اخلاق نمی شی...
فرق دیگه اخلاق و بقیه سرمایه ها اینه که اخلاق، مورد حسادت واقع نمی شه...
مردم شاید به ماشین آخرین مدل ما حسودی کننن و بهش خط بندازن، ولی کم پیش میاد که به لبخند ملیحمون حسودیشون بشه....
یادمون باشه که رسول خدا فرموده:
« محبوب ترین شما نزد من و نزدیک ترین جایگاه را به من در قیامت، خوش اخلاق ترین شما دارد.»
«دعوتید به خواندن کتاب اخلاق اجتماعی پیامبر»
