حج، حجة الوداع بود. اولین و آخرین حج کامل پیامبر. حج سال دهم هجری.
پیامبر از زمان رسیدن به مکه، تا هشتم ذی حجّه، در
خانه ای منزل نکرد. همان بیرون شهر، جایی
به نام بطحا ،در خیمه ای ماند و انتظار
کشید. رسول خدا، چشم انتظار مسافری ماند
که قرار بود از راه برسد. انگار نبی خدا خوش نداشت بدون آن مسافر وارد شهر شود.
هر زمین خورده ای، دلش از خدا یه دست می خواد.
یه دست که به نشونه دوستی به سمتش دراز بشه و بلندش کنه...
دستی که روز غدیر، روی دست پیامبر به سمت آسمون بلند شد ، از اون دست های دستگیره.
از اون دست هایی که خدا توفیق چنگ زدن بهش رو قسمت هر کسی نمی کنه.
هر کسی که به اون دست چنگ بزنه و ازش جدا نشه، نجات پیدا میکنه.
هم توی امروز دنیا، هم توی فردای قیامت...
دوست، آن است که گیرد دست دوست....
بیعت، یه معنیش می شه دست دادن.
کسی که می خواد با یکی بیعت کنه، دست خودش رو توی دست کسی که قراره باهاش بیعت کنه قرار می ده و قول وفاداری می ده.
روز
غدیر، پیامبر از همه اون صد هزار حاجی
حاضر در کنار برکه ی خم، خواست که با حضرت
علی دست بیعت بدن.
