چه جوری عکس مون نره پشت در دستشویی ها

جاتون خالی، خیلی سال پیش که ما بچه مدرسه ای بودیم، مدرسه مون دو تا ناظم داشت.

یکیشون همچین خوش رو و بشاش...

خربزه مشهدی  شیرین  چقدر می چسبه؟ اون ناظم اولی مدرسه مون همینجوری بود.

بچه ها با اینکه زنگ تفریح ها از کت و کولش بالا می رفتن، ولی هم جلوش، هم پشت سرش به حرفاش گوش می دادن....

ولی عوضش چشمتون روز بد نبینه  ناظم دوم رو ...

فقط بلد بود  نعره و  داد بزنه و روترش کنه...

یه لیوان سرکه ترش ، اونم الآن، چقدر نخواستنیه؟ ناظم دومیه همینجوری بود!

جاتون خالی، کاریکاتورش هم پشت همه درهای کلاس و دستشویی و روی میزها  پیدا می شد.

چهارتا بلیط و یه روی خوش، صد تومن

خیلی حیف شد!

قدیما دلمون به یه بلیط اتوبوس شهرداری خوش بود که اونم زدن و کارتیش کردن.

البته به خود بلیطش که نه، به بلیط فروش پیر سر خیابونمون.

صبح به صبح می رفتم یه اسکناس می ذاشتم جلوش و به جاش چارتا بلیط و یه صبح تا شب انرژی پس می گرفتم.

بسکه  پیر مرد خوشرو و بشاش بود...

یه جوری اسکناس رو ازت می گرفت و چارتا بلیط رو بهت پس می داد که انگار باهات یه برجِ اِن طبقه معامله کرده.

کسی  اگه نمی دونست فکر می کرد همیشه دارن قند تو دلش آب می کنن، ولی دورادور شنیده بودم که خودش و خانواده ش هزار و یه جور گرفتاری دارن...