بعضی
از آبرو ها مثل مال بادآورده هستن؛
یه شبه میان و صاحبشون رو آبرو مند می کنن.
روی اینجور آبروها ، البته نباید زیاد حساب کرد؛ چون از قدیم گفتن : باد آورده رو باد می بره...
در مقابل آبرو های باد آوره، آبرو هایی قرار دارن که اندک اندک جمع میشن و بالاخره یه روزی دریا میشن ...
اینجور آبرو های قطره ای ، تا دریا بشن، دست کم نصفی از مو ها و محاسن صاحباشون رو سفید می کنن ...
البته توی جایی غیر از آسیاب!
وقتی میگن فلانی آدم آبرو مندیه ، فوراً باید بپرسیم : کجا و پیش کی؟
بعضی از آدم ها ، پیش چشم مردم آبرومند هستن و پیش خدا نه .
بعضی های دیگه ، پیش خدا آبرومندن و پیش چشم مردم نه .
صد البته آدمهای پیدا میشن که هم پیش خدا صاحب آبرو هستن هم پیش مردم ....
بی آبروهایی هم یافت میشن که نه پیش خدا آبروندن نه پیش چشم مردم .
