حیا در محیط کار

برای دیدن یکی از اون نمونه های مثال زدنی حیا در محیط کار، باید بریم سراغ آیه های سوره ی قصص.

خدا توی این سوره ی قصه ی موسی رو تعریف می کنه.  موسایی که  از ترس فرعون به شهر مَدیَن پناه برده. 

جوان فرار کرده از دست فرعون، در ورودی شهر مدین، گله دار هایی رو می بینه که مشغول آب دادن به گله هاشون هستن.

چند قدم دور تر از گله دار ها، دو تا دختر وجود دارن که با گوسفند هاشون، کناری ایستادن به محل آبشخور نزدیک نمی شن.

موسی، از دیدن این منظره تعجب می کنه و  از اون دو تا دختر، ماجرا رو می پرسه.

دختر ها جواب می دن که:

منتظریم تا مردها به گوسفندهاشون آب بدن و کنار برن، بعد ما به کنار آبشخور میایم تا به گوسفند هامون آب بدیم.

ما، پدر پیری داریم که نمی تونه خودش به گوسفند ها آب بده.

پدر پیر اون دختر ها، کسی نبود جز پیامبر مردم مدین،  حضرت شعیب (ع)

*

قرآن، توی سوره ی قصص، وقتی داره رفتنه یک دختر رو در مقابل یک جوان نامحرم توصیف می کنه، از واژه ی «اِستحیاء» استفاده می کنه.

راه رفتن از روی استحیاء، یعنی راه رفتن همراه با حجب و وقار و حیاء.

قرآن میگه: یکی از دو تا دختر شعیب، وقتی داشت به سمت موسی می رفت، با حیاء و وقار راه می رفت.

قرآن، قصه ها و نکته های قصه هاشُ بی هدف نقل نمی کنه.

نقل می کنه تا ما از اون قصه ها و نکته ها، الگو بگیریم. مثلاً الگوی حیا و استحیاء.

ان شاء الله که همیشه،‌همینطوره.

*

از آیه های سوره ی قصص، و از توصیفی که برای دختران شعیب ارائه شده می شه فهمید که  خدا، مخالف کار و تلاش اقتصادی خانم ها نیست،

خدا، مرد و زن مومن و مسلمان رو به تلاش و کوشش و  تولیدو  سازندگی و خدمت به  جامعه دعوت م یکنه.

البته به شرط اینکه مرد و زن جامعه،  در محیط کار و تلاش اقتصادی،  رفتارهایی از جنس حیاء و استحیاء داشته باشن.

درست مثل رفتاری که موسای جوان  و دختران شعیب در مواجهه ی با هم  داشتن.