خواهش و نیایش (15)

خدایا!‌

دوست دارم دعای امروزم،  همون دعایی باشه که تو ازم خواستی و انتظارش رو داری...

خدایا!

من و همه برادر ها و خواهر هامُ ببخش و بیامرز....

چه اون خواهر و برادر هایی که سال ها و قرن ها قبل از من به دنیا اومدن و از دنیا رفتن، چه اون هایی که  همین الآن مث من دارن روی زمین تو نفس می کشن.

خدایا!

توی دل من، نسبت به هیچ خواهر و برادری، ذره ای کینه و حسادت باقی نذار...

دلمُ نرم کن... نرم  و  بی غبار و بی کینه... 

خدایا!

چشم و گوشمُ باز کن.

چشم و گوشمُ باز کن تا حکمت داده و نداده ی تو رو ببینم و بفهمم و درک کنم.

می دونم که داده های تو نعمته و نداده هات، حکمت.

ولی فاصله دونستن تا دیدن و درک کردن، خیلی زیاده.

من این چیزا رو می دونم، ولی دوست دارم ببینم و درک کنم.

اینجوری ایمانی که به تو دارم، قوی تر و محکم تر می شه.

تو هم از من همینُ می خوای دیگه؟ یه ایمان قوی. مگه جز اینه؟!

پس چشم و گوشمُ باز کن!‌

خدایا!

به قول و  قرار های من اعتمادی نیست.

اینُ هم خودت می دونی، هم خودم.

تا حالا هزار بار بهت قول دادم و بعدش یادم رفته که چی قول داده بودم.

تا حالا هزار بار باهات قرار گذاشتم و به جای موندن سر قول و قرارم،‌ بی قراری کردم.

ولی تو اینجوری نیستی...

تو خوبی، خیلی خوب...

یه کاری کن منم یه کم مث تو و بنده های خوب تو بشم