انسان، حیوانی که لباس می پوشد.

آیه ی بیست و شش سوره ی اعراف، آیه ایه با موضوع اختصاصی لباس.

با خوندن و فکر کردن به حرفای  این آیه، خیلی چیزا دستمون میاد که اولاً لباس، یه چیز  زمینی نیست.

لباس، عین خود ما آدما، آسمونیه و از اونجا، به زمین نازل شده.

اونم فقط برای ما!

مایی که خودمون هم اینجایی نیستم و  توی زمین مسافریم.

 

از بین همه ی موجوداتی که روی زمین زندگی می کنن و نفس می کشن، فقط و فقط آدمیزاده که صاحب لباسه.

لباس داشتن، یه جور شأنیته که فقط آدمیزاد لایق اونه.

درست عین نطق داشتن، عین فکر داشتن و عین تعقل کردن.

قدر ویژگی های اختصاصی خودمون ُ توی منظومه ی هستی داشته باشیم.