بالای مغازه ش یه تابلوی بزرگ زده بود که «نمایندگی رسمی شرکت فلان »
چند وقت بعد، همون شرکت فلان اطلاعیه داد که این مغازه از ما نمایندگی نداره.
به صاحب مغازه گفته بودن: شرکت که می گه شما ازش نمایندگی نداری.
صاحب مغازه جواب داده بود: شرکت بیخود می گه! ما اولین و تنها نماینده ی رسمی شون هستیم!
حالا حکایت، حکایت بعضی از این شبکه های ماهواره ایه که خودشونُ تنها نماینده و مدافع رسمی مذهب شیعه یا اهل سنت می دونن.
ذغال، همینجوری الکی و خود به خودی، سراغ و گداخته نمی شه که.
ذغالُ باید سر آتیش نشوند، بعد مرتب اونُ باد زد تا خوب سرخ و گداخته بشه.
اینایی که نسبت به پیروان مذاهب دیگه کینه و عداوت و بغض و دشمنی دارن، از اولش اینجوری نبودن که.
اینا رو بعضیا با سخنرانی هاشون، با شبکه هاشون، با نوار ها و فیلم هاشون، سر آتیش نشوندن. گناه اصلی هم بر دوش همیناست که آتیش بیار معرکه هستن و به اختلافات دامن می زنن.
به یکی گفتن: جلوی بچه تونُ بگیر. این توی کوچه به همه ی بچه ها می زنه.
طرف پای چشمشُ نشون داد و گفت: چه جوی جلوشُ بگیرم؟! این بچه، پای چشم خود منم کبود کرده!
بعضی از این شبکه های ماهواره ای هم همینجوری هستن. مثلاً ادعاشون اینه که دارن از مذهب شیعه دفاع می کنن. ولی توهین هایی که به علمای شیعه انجام می دن از توهینی که نسبت به مقدسات اهل سنت انجام می دن کمتر نیست.
خلاصه که پای چشم همه از سنگ پرونی این شبکه ها، کبوده. شیعه و سنی هم نداره!
خب سواله دیگه، یه وقتایی برای آدم پیش میاد.
منم سوال پیش اومده برام. از قدیم و ندیم هم گفتن: ندانستن عیب نیست، نپرسیدن عیب است.
منم از بعضی چیزا اطلاع ندارم ، ولی می خوام با سوال پرسیدن، مطلع بشم.
سوال من اینه:
این شبکه هایی که به اسم اسلام، این همه از علما و مراجع و جمهوری اسلامی انتقادات توهین آمیز می کنن، این شبکه ها چرا یه بار بر ضد آمریکا و انگلیس و اسرائیل چیزی نمی گن؟!
اصلاً اینا اگه یه بار از آمریکا انتقاد کنن، من رسماً اسم خودمُ عوض می کنم میذارم «بیگلا بیگلا»!
می گن طرفُ توی ده راه نمی دادن، سراغ خونه ی کدخدا رو می گرفت.
مورد داشتیم طرفُ به خاطر حرفای تفرقه اندار، توی هیچ کدوم از کشورهای اسلامی راه نمی دادن، رفته تابعیت انگلیسُ گرفته. تازه اونجا توی لندن شبکه ی ماهواره ای هم تاسیس کرده.
حالا ایناش هیچی!
توی شبکه ش، با یه اعتماد به نفسی حرف می زنه که هر کسی ندونه فکر می کنه کل قم و نجف، حمد و سوره شونُ پیش ایشون درست کردن!
یعنی «تیغ دادن در کف زنگی مست»، خطرش از این کار کمتره.
از چه کاری؟
از اینکه یه آدم مخالف وحدت و طرفدار دشمنی مذاهب با همدیگه، بتونه تریبون پیدا کنه.
حالا این تریبون می تونه سایت باشه، می تونه شبکه ی ماهواره ای باشه، می تونه منبر باشه، می تونه کتاب و مجله و روزنامه باشه.
