الآن یه زمونه ای شده که آموزش دیدن، شاید نون و آب نداشته باشه، ولی آموزش دادن برای خیلیا نون و آب داره.
نشون به اون نشون که این همه فارغ التحصیل بی کار داریم، ولی نون موسسه های آموزشی و کلاس های کنکور و مشاوران تست زنی و این سنخ اصناف، حسابی توی روغنه.
فعلن نون توی آموزش دادنه، نه آموزش دیدن!
یه دوستی می گفت: توی دوره ی آموزشی هر چی که تا قبلش یاد نگرفته باشی، یاد می گیری.
یاد می گیری چطوری توی تشت، با آب سرد ، لباس بشوری،یاد می گیری چطوری
ارزش یه جفت دمپایی پلاستیک چقدره.
یاد می گیری رفیق کیه؟ نا رفیق کیه؟!
آدمیزاد اگه قصد یادگیری داشته باشه، هیچ سدی مانع یادگیری و آموزش دیدنش نمی شه.
به قول شاعر، از برگ درختان سبز هم می شه قد یه دفتر صد برگ، چیزی یاد گرفت.
بنابر این آموزش منحصر به محیط کلاسی و اینجور جاها نمیشه.
اونایی که پاشون به خوابگاه های دانشجویی باز شده خوب می دونن توی این خوابگاه ها، آدم یه آموزش هایی می بینه که توی کلاس های هاروارد و آکسفورد و شریف و علم و صنعت عمراً بتونه این چیزا رو آموزش ببینه.
