اگه علم بشر این همه پیشرفت کرده، دلیل داشته.
دلیلش هم این بوده که هر دانشمندی، به بخشی از گفته ها و یافته های آدمای قبل از خودش اعتماد کرده و اون ها رو درست فرض کرده و یه آجر روی آجرای قبلی گذاشته.
برای پیشرفت کردن و نوآوری داشتن، هم شک لازمه، هم اعتماد.
اگه قرار باشه به همه ی گفته های قبلی شک کنیم باید برگردیم به غار.
اگر هم قرار بود به همه ی گفته های گذشتگان اعتماد کنیم، همین الآنم توی غار زندگی می کردیم.
نه شک مطلق خوبه،نه اعتماد مطلق.
هر چیزی به جا به اندازه ش خوبه.
