اون چیزی که ما امروز بهش می گیم دست نیاز، قدیمی ها بهش می گفتن دست طلب.
مثلاً صائب تبریزی گفته:
دست طلب چو پیش کسان می کنی دراز
پل بسته ای که بگذری از آبروی خویش
تازه این مال دراز کردن دست نیاز پیش کسانه. پیش ناکسان اگه دست نیاز دراز کنیم که کلاً با بولدوزر از روی ما رد می شن!
برای همینم هست که شاعر می گه:
دست طلب به پیش فرومایگان مبر
ما را امید، جز کرم کردگار نیست.
