روز قیامت، خدا یه عده ای رو «کور» وار محشر می کنه.
اینا به نشونه اعتراض می گن:
خدایا! چرا ما رو کور محشور کردی. ما که توی دنیا نمره چشممون اتفاقاً خیلی قوی بود. چشم پزشکی که می رفتیم تا اون سطر آخر علامت های راست و چپ و بالا و پایین رو هم می دیدم. ما که نه لنز می زدیم، نه عینک. نه دور بین بودیم، نه نزدیک بین. آب مرواید و اینجور مسائل هم نداشتیم.
خدا بهشون می گه:
شما ها چشم داشتید، ولی باهاش نمی دیدید. برای همینه که توی این دنیا، کور محشورتون کردم. کور، کسی نیست که چشم سَر نداره. کور، کسیه که چشم سِرّ و چشم دلش چیزی تماشا نمی کنه...س
