بعید می دونم بین ما کسی باشه که اصطلاح «فصل الخطاب» به گوشش نخورده باشه.
میگن فلانی، حرفش، کلامش، فصل الخطابه.
یعنی درست در شرایطی که هر کسی داره چیزی می گه و همه برای هم ساز مخالف می زنن، فلانی اگه حرفی بزنه، همه قبول می کنن و دعوا تموم می شه.
حالا واقعاً چه جوریه که بعضیا حرفشون فصل الخطاب می شه؟!
چه جوریه که کلام بعضیا اینقدر نافذه و کسی روی حرفشون حرفی نمی زنه.
چرا توی بعضی از خونه ها، حرف بزرگ تر خونه فصل الخطابه و توی بعضی از خونه ها نه.
اگه حواستون هم مث گوش تون با منه و زحمتی نیست، یه مقدار به این سوال ها فکر کنید!
