خوشبختانه، یا متأسفانه، اهل بیت، اون قدر کارِ «روی زمین مونده» دارن که آدم حیرون می مونه.
همه ی مشکلات کوچیک و بزرگ خونه و کوچه و محله و شهر و کشور ما، همه ی مشکلات این دنیای بزرگ، کارهای روی زمین مونده ی اهل بیته. هر کسی که به خاطر گل روی ماه امام رضا (ع)، حتی یه کلوخُ از مسیر عبور آدما برداره، خادم امام رضاست.
برای خادم حضرت شدن، باید انگیزه و نیت خدمت داشت؛ کار، خودش پیدا می شه!
اهل بیت (علیهم السلام) به ما یاد دادن که خدمت به بنده های خدا، خدمت به اون هاست. اهل بیت برای اهل ایمان، حکم پدرُ دارن. کسی که به فرزند پدری خوبی کنه، انگار که به خود همون پدر خوبی کرده.
توصیه های اهل بیت (علیهم السلام) برای کمک کردن به همسایه ها و همشهری ها و هموطن ها، اون قدر زیاده و جدّیه که نمی شه ساده از کنارش عبور کرد.
کشور ما، کشور امام رضاست. هر کسی هم که به مردم کشور حضرت رضا (ع) خدمت می کنه، خادم امام رضاست.
امام رضا، یکی از نام های زیباش، صابره. صابر، یعنی کسی که اهل صبره. کسی که به این سادگی ها بی تاب نمی شه.
کسی که اگه همه ی سختی های دنیا دست به یکی کرده باشن تا اونُ از پا در بیارن، سختی ها رو تاب میاره. کسی که زبونش، وقت و بی وقت به گله گذاری باز نمی شه. طاقتمونُ زیاد کنیم تا یه کم شبیه اماممون بشیم.
یکی از القاب امام ما، صدّیقه. صدیق، کسیه که حرف و قلب و عملش با هم یکی باشن، هر سه تاشون هم راست.
ماها گاهی وقتا به زبون چیزی می گیم و به عمل راه دیگه ای می ریم. گاهی وقتا حرف و عملمون قشنگه و نیت دلمون نازیبا.
صدیق، کسیه که رفتار و گفتار و پندارش، راست باشه و درست. صدیق ها و صدیقه ها، اگه قولی می دن به قولشون عمل می کنن. اگه ادعای دوستی دارن، ادعاشون تعارف نیست.
صدیق ها و صدیقه ها، نقاب نمی زنن، نقش بازی نمی کنن، ادا در نمیارن، کسی رو گول نمی زنن، کلاه گذاشتن و کلاه برداشتن هم توی مرامشون نیست.
مایی که روزی صد بار رنگ عوض می کنیم، مایی که حرفامون عوض دو تا شدن بعضی وقتا صد تا می شه، مایی که بی تعارف، قبله مون سمت اومدن باده، نمی تونیم ادعای دنباله روی از امامی رو داشته باشیم که صدیق بوده.
خادم کسیه که چشم و گوش و دل و دست و پاش، دنبال جلب رضایت مخدوم خودش باشه. دنبال اینکه یه کاری کنه تا اون مخدوم، خوشحال بشه.
امام رضا، از هیچی به اندازه ی خوب بودن ما خوشحال نمی شه.
با هر کار خوبی که از ما سر می زنه، یا هر کار و عادت زشتی که ترک می کنیم، یه غنچه ی لبخند، روی لب مبارک امام رضا شکوفا می شه.
بیاین امروز با هم یه قرار معنوی بذاریم.
قرار بذاریم به نیت شاد کردن دل امام مون، و به نیت خدمت بهش، یکی از صفات نیک امامُ در وجود خودمون نهادینه کنیم.
بیایین قرار بذاریم خادم معنوی امام خودمون باشیم.
