وَ تحْسبهُمْ أَیْقَاظاً وَ هُمْ رُقُودٌ

شاعر می گه:

ای که پنجاه رفت و در خوابی / مگر این چند روزه در یابی

یعنی ممکنه آدم پنجاه سال یا مث ما جوونا بیست سی سال از خدا عمر گرفته باشه، ولی کلش رو در خواب باشه. اونم خوابی که   تعریفش با تعریفی که پزشک ها و علم فیزیولوژی از خواب داره متفاوته.

البته بر عکسش هم ممکنه...

یعنی بعضی ها،  ظاهراً‌ خواب هستن،‌ اما بیدارن، خیلی بیدار!

پیامبر می فرمود: من چشم هام می خوابه، ولی دلم بیداره.

اون هایی هم که مث پیامبر زندگی کنن، یواش یواش همینجوری میشن. یعنی وقتی می خوابن، تازه چشم و گوششون باز می شه و رؤیاهای صادقه می بینن...

همچین آدمایی، خوابشون ، کابوس و  توهم و بی سر و ته نیست.  واقعیته...

بیدارن و خواب می بینن / سایه رو آفتاب می بینن

از  هر بچه ی دوم ابتدایی که بپرسی متضاد خواب می شه چی، اگه به عادت بچه های این دوره و زمونه نخواد سر کارت بذاره می گه: «بیداری»

ظاهراً خواب و بیداری، نقطه مقابل هم دیگه هستن.

یعنی کسی که خوابه، بیدار نیست. کسی هم که بیداره، خواب نیست.

ولی این فقط ظاهر قضیه ست.

چون مثلاً بعضی ها،  ظاهراً بیدارن،  یعنی اگه پشت گوششون تنگول بزنی، سرشون رو بر می گردونن.  وقتی هم انگشت هات رو بگیری جلوی چشمشون و بگی این چندتاست، می گن دو تا....

ولی همین آقایون یا خانمای ظاهراً بیدار، در واقع دارن یه خواب عمیق رو تجربه می کنن...