برید کنار، حق داره میاد

وقتی حتی یه چهار راه و تقاطع ساده هم برای خودش کلی قوانین و مقررات داره، چه جور می شه که دنیای به این بزرگی، هستی به این عظمت، قانون و حساب و کتاب نداشته باشه.

هستی، قانون داره، قانونای خوبی هم داره.

یکی از قانون های هستی  اینه که توش، حق ، همیشه ی خدا، رو به بالندگی باشه.

درسته که یه وقتایی حق ظاهراً ضعیف می شه ولی ضعفش همیشگی نیست.

حق، مث خورشیدیه که شاید موقتاً پشت ابرای تیره ی باطل بره و نورش به چشم نیاد. ولی ابرای تیره مگه تا کی می تونن خورشیدُ لاپوشانی کنن؟!

بالاخره همه شون باید به احترام خورشید کنار برن!

جهت خواب عالم هستی

خانمای خونه بهتر از من می دونن که فرش، یه چیزی داره به اسم «جهت خواب»

دستُ اگه در جهت خواب فرش روی فرش بکشیم، همه ی گره های فرش  همراهیمون می کنن.

اما اگه دست و جارو رو بر خلاف جهت خواب فرش روی فرش بکشیم، انگار تک تک گره های فرش با ما سر جنگ پیدا می کنن و می خوان سر راه ما رو سد کنن.

این نظام بزرگ و قشنگ و منظم هستی هم برای خودش یه جهت خواب داره. جهتی که اگه باهاش هم راستا بشیم، خدا همه ی هستی رو مأمور می کنه تا با ما راه بیان کمک مون کنن.

عوضش اگه بخوایم با اون جهت کلی مخافت کنیم، همه ی هستی رو با خودمون در مخالفت می بینیم.

جهت خواب فرش رنگارنگ هستی، راه و سمت و سوی حق و حقیقت و عدالته.